Πού ευδοκιμεί το αντίδι;

Είναι φυτό εύκρατων κλιμάτων και δεν ανέχεται καλά τις παρατεινόμενες θερμές και ξηρές περιόδους. Αντέχει αρκετά τις σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα κατά τις οποίες θα δώσει και καλύτερης ποιότητας τελικό προϊόν, (μεγαλύτερο ποσοστό εσωτερικών, λευκών φύλλων).

Τα εδάφη στα οποία μπορεί να καλλιεργηθεί είναι ποικίλα, αλλά προτιμάει τα μέσης σύστασης ή κάπως ελαφρά και ποτιστικά, αποστραγγιζόμενα και πλούσια σε οργανική ουσία.

Εποχή σποράς

Η σπορά λαμβάνει χώρα κυρίως τον Αύγουστο ή Σεπτέμβριο και μπορεί να φτάσει και μέχρι τις αρχές της άνοιξης, εάν οι συνθήκες το επιτρέπουν.

Τα σπέρματα τοποθετούνται σε σπορείο ή απευθείας στον αγρό. Η σπορά γίνεται σε αυλάκια ή σε γραμμές οι οποίες απέχουν μεταξύ τους 40-50 εκατοστά και μετά το φύτρωμα γίνεται αραίωμα των φυτών ώστε αυτά να απέχουν μεταξύ τους 20-30 εκατοστά. Οι ποσότητες των σπόρων που θα χρειαστούν είναι 400-500 γραμμάρια/στρέμμα.

Λίπανση

Για την παραγωγή 1 κιλού τελικού προϊόντος απαιτούνται τα παρακάτω:

• 2-4 κιλά κοπριά χωνεμένη

• 10-12 κιλά P₂O₅

• 15-20 κιλά K₂O

• 10-15 κιλά N

Η κοπριά ενσωματώνεται πριν τη φύτευση και κατά την προετοιμασία φύτευσης ενσωματώνονται τα φωσφοροκαλιούχα λιπάσματα και το άζωτο προστίθεται με 2-3 επιφανειακές εφαρμογές ανά 20 ημέρες.

Εποχή συγκομιδής

Η συγκομιδή των φυτών γίνεται κατά την περίοδο Οκτωβρίου- Μαΐου, 2-4 μήνες μετά τη σπορά.

Καλλιεργητικές απαιτήσεις

Εν ολίγοις, η φροντίδα του αντιδιού απαιτεί:

• εδάφη με καλή αποστράγγιση και μέσης σύσταση, ποτιστικά

• αρκετά χαμηλές θερμοκρασίες 

Φυτοπροστασία

Κάποιες από τις σημαντικότερες ασθένειες και σημαντικότερους εχθρούς, αναφέρονται παρακάτω:

Εχθροί

✔ Polyphagotarsonemus latus (Πλατύ άκαρι της πιπεριάς):

Προσβάλει τα νεαρά φύλλα, τους καρπούς και τα άνθη. Τα φύλλα κατσαρώνουν, ρυτιδιάζουν και δεν αναπτύσσονται σωστά, ενώ στους βλαστούς σχηματίζονται νεκρωτικές κηλίδες. Όταν ο πληθυσμός είναι μεγάλος τα φύλλα παίρνουν ένα αργυρό χρώμα που μπορεί να καλύψει και όλη τη φυλλική επιφάνεια. Τα άνθη πέφτουν ή δεν αναπτύσσονται και δίνουν παραμορφωμένους καρπούς.

✔ Tetranychus uricae (Τετράνυχος κοινός):

Ζημιώνει τα φυτά βασικά με τη μύζηση των φυτικών χυμών από τα κύτταρα του μεσόφυλλου των φύλλων. Αρχικά η άνω επιφάνεια των φύλλων γίνεται ανοιχτόχρωμη μουντή και παίρνει μία γκρίζα-μολυβί απόχρωση. Με τη πρόοδο της προσβολής μεγάλο μέρος και σύντομα ολόκληρη η κάτω επιφάνεια των φύλλων καλύπτεται από τον άφθονο μετάξινο ιστό του αραχνοειδούς. Τα φύλλα γρήγορα παίρνουν καθολική καφετί-μπρούτζινη στιλπνή απόχρωση γίνονται εύθραυστα και τελικά πέφτουν πρόωρα.

✔ Helicoverpa armigera (Πράσινο σκουλήκι):

Οι προνύμφες τρέφονται με το έλασμα προκαλώντας τρύπες στα φύλλα, τους μίσχους και τα στελέχη μέχρι την πλήρη καταστροφή των φυτών. Οι προσβεβλημένοι ιστοί αποτελούν πηγές εισόδου για παθογόνους μικροοργανισμούς, μύκητες, βακτήρια, προκαλώντας σήψη των φυτικών ιστών και υποβαθμίζοντας ακόμη περισσότερο την παραγωγή.

✔ Myzus persicae (Πράσινη αφίδα του ροδάκινου):

Μυζώντας τους χυμούς προκαλεί έντονη συστροφή έως καρούλιασμα των φύλλων και χλώρωση-κιτρίνισμα με αποτέλεσμα δυσχέρεια των λειτουργιών τους. Σε περίπτωση σοβαρής προσβολής από νωρίς, προσβάλλει οφθαλμούς και άνθη και προκαλεί αναστολή της ανάπτυξης της ακραίας βλάστησης και μερική ξήρανση της ενώ μπορεί να προκαλέσει και φυλλόπτωση, γεγονός με ιδιαίτερη σημασία για τα νεαρά φυτά. Είναι επίσης σημαντικός φορέας πάρα πολλών σοβαρών ιώσεων. Επίσης το μελίτωμα που παράγει ρυπαίνει τα φύλλα και σε αυτό αναπτύσσονται μύκητες της καπνιάς με αποτέλεσμα να μαυρίζουν.

✔ Agrotis spp. (Αγρότιδες):

Η ζημιά προκαλείται από τις προνύμφες οι οποίες στα πρώτα στάδια ανάπτυξης που δε φέρουν μασητικού τύπου στοματικά μόρια ξύνουν την επιδερμίδα της κάτω επιφάνειας των φύλλων αφήνοντας ανέπαφη την πάνω επιδερμίδα. Οι αναπτυγμένες προνύμφες τρέφονται με το έλασμα προκαλώντας τρύπες στα φύλλα, τους μίσχους και τα στελέχη μέχρι την πλήρη καταστροφή των φυτών.

✔ Spodoptera spp. (Σποντόπτερα):

Είδος εξαιρετικά πολυφάγο που προσβάλει πολλά είδη φυτών. Οι προνύμφες στα πρώτα 3 στάδια ανάπτυξης προκαλούν διαβρώσεις στο κάτω μέρος του ελάσματος των φύλλων αφήνοντας άθικτη την πάνω επιδερμίδα. Στη συνέχεια τρέφονται από τα φύλλα τα οποία απογυμνώνουν.

✔ Meloidogyne spp. (Κομβονηματώδεις):

Οι νηματώδεις προκαλούν χαρακτηριστικά συμπτώματα στα υπόγεια τμήματα των φυτών. Oι προνύμφες εισέρχονται στις ρίζες, στον κεντρικό κύλινδρο και τρέφονται από τα αγγειακά παρεγχυματικά κύτταρα. Στις ρίζες σχηματίζονται ακανόνιστα, πεπλατυσμένα φυμάτια με τη μορφή κόμβων ή εξογκωμάτων που δημιουργούνται από την παραγωγή υπερτροφικών κυττάρων του φλοιού των ριζών. Η δημιουργία των εξογκωμάτων οφείλεται στην παραγωγή τοξικών οισοφαγικών εκκριμάτων από τους νηματώδεις που διεγείρουν την παραγωγή γιγαντιαίων κυττάρων στα οποία ζουν ως ενδοπαράσιτα και από τα οποία τρέφονται. Η ένταση των συμπτωμάτων εξαρτάται από τον πληθυσμό και το είδος των νηματωδών και από το είδος και την ευπάθεια του ξενιστή. Οι προσβεβλημένες ρίζες σταματούν να αναπτύσσονται και κοντά στο σημείο προσβολής εκφύονται πολλές πλάγιες ρίζες. Συμπτώματα εμφανίζονται και στο υπέργειο τμήμα των φυτών χωρίς βέβαια να είναι χαρακτηριστικά της προσβολής από νηματώδεις. Λόγω καταστροφής του ριζικού συστήματος τα φυτά δεν απορροφούν τις απαραίτητες ποσότητες νερού και θρεπτικών στοιχείων με αποτέλεσμα να παρατηρείται μειωμένη ανάπτυξη των φυτών, μάρανση, χλώρωση ή και ξήρανση των φύλλων, μειωμένη καρποφορία και συνεπώς μειωμένη παραγωγή.

Ασθένειες

✔ Pythium spp. (Πύθιο):

Πρόκειται για ασθένεια που προσβάλει όλα τα μέρη του φυτού που έρχονται σε άμεση ή έμμεση επαφή με το έδαφος σε υπαίθριες καλλιέργειες και στα θερμοκήπια. Αν και η ασθένεια είναι συχνή συνήθως προσβάλλονται λίγα φυτά σποραδικά στη σειρά και σπάνια οι προσβολές είναι καθολικές. Οι σπόροι, οι ρίζες και ο νεαρός βλαστός εμφανίζουν μαλακή σήψη και «λιώνουν», ενώ σε μεγαλύτερα φυτά εμφανίζεται έλκος στο λαιμό. Τα νεαρά φυτά καταρρέουν και ξηραίνονται.

✔ Rhizoctonia solani ( Ριζοκτόνια): 

Οι σπόροι, οι ρίζες και ο νεαρός βλαστός εμφανίζουν μαλακή σήψη και «λιώνουν», ενώ σε μεγαλύτερα φυτά εμφανίζεται έλκος στο λαιμό. Τα νεαρά φυτάρια καταρρέουν και ξηραίνονται λίγο πριν ή μόλις βγουν από το έδαφος. Σε μικρής ηλικίας φυτά ο μύκητας προσβάλει το λαιμό προκαλώντας υδαρείς, μαλακές κηλίδες, οι ιστοί καταρρέουν και τα φυτά πεθαίνουν. Στα μεγαλύτερης ηλικίας φυτά το παθογόνο περιορίζεται στους εξωτερικούς ιστούς του φλοιώματος προκαλώντας επιμήκεις κηλίδες κόκκινου-καφέ χρώματος. Προοδευτικά οι κηλίδες μεγαλώνουν και συνενώνονται περιβάλλοντας το βλαστό και τελικά το φυτό πεθαίνει. Ο μύκητας προσβάλει και τις ρίζες των φυτών, στο σημείο ακριβώς κάτω από τη γραμμή του εδάφους, όπου εμφανίζονται κόκκινο-καφέ κηλίδες που αυξάνουν σε αριθμό και σε μέγεθος και επεκτείνονται σε όλες τις ρίζες. 

✔ Pseudomonas cichorii (Βακτηριακή σήψη):

Τα φυτά είναι πιο ευαίσθητα στην προσβολή κατά το στάδιο ωρίμανσης. Στα φύλλα, στα νεύρα και τους μίσχους εμφανίζονται μικρές χλωρωτικές κηλίδες που επεκτείνονται, γίνονται καφέ και νεκρώνονται. Το κύριο νεύρο και οι παρακείμενοι ιστοί παίρνουν ένα καστανό μεταχρωματισμό και ξηραίνονται. Οι προσβεβλημένοι ιστοί παρουσιάζουν μαύρη, μαλακή σήψη που επεκτείνεται στη βάση και στην κεφαλή και ακολουθείται από δευτερογενείς βακτηριακές προσβολές. Σε αρκετές περιπτώσεις, κατά την περίοδο ωρίμανσης, ενώ τα φυτά εξωτερικά φαίνονται υγιή, εσωτερικά η καρδιά έχει σαπίσει και τα συμπτώματα εμφανίζονται μετασυλλεκτικά.

✔ Xanthomonas campestris pv. Vitians (Βακτηριακή κηλίδωση):

Τα συμπτώματα ποικίλουν και κυρίως εμφανίζονται όταν τα φυτά έχουν φτάσει στην ωρίμανση (περίοδο συγκομιδής) αλλά και μετασυλλεκτικά. Στα εξωτερικά φύλλα, στην περιφέρεια του ελάσματος, αρχικά εμφανίζονται μικρές, διαφανείς, γωνιώδεις κηλίδες που αργότερα επεκτείνονται, γίνονται καφέ και νεκρώνονται. Τα νεύρα, κοντά στους προσβεβλημένους ιστούς, γίνονται μαύρα, ενώ δεν εμφανίζονται συμπτώματα στις ρίζες, τους μίσχους και το στέλεχος. Τα φύλλα κιτρινίζουν και ξηραίνονται και τελικά ολόκληρο το φυτό καταρρέει. Την προσβολή ακολουθούν και δευτερογενείς μολύνσεις από βακτήρια που προκαλούν μαλακή σήψη των ιστών.