Η αμειψισπορά ως σύστημα καλλιέργειας στον αραβόσιτο προσφέρει μακροπρόθεσμα οφέλη, όπως να βελτιώνει τη δομή και τη γονιμότητα του εδάφους, να καθιστά αποτελεσματικότερη την αντιμετωπίση των ζιζανίων, των εντομολογικών εχθρών, των ασθενιεών και να αυξάνει τις αποδόσεις της καλλιέργειας.

Ας θυμηθούμε όμως τι είναι η αμειψισπορά 

Ως αμειψισπορά ορίζεται η συστηματική εναλλαγή καλλιεργειών στο ίδιο αγροτεμάχιο και ανάλογα με το χρόνο συμπλήρωσης ενός κύκλου αμειψισποράς διακρίνεται σε διετή, τριετή κλπ. Το αγροτεμάχιο μπορεί να χωριστεί σε διαφορετικά τμήματα και να καλλιεργηθεί με διαφορετικά φυτά, τα οποία εναλλάσσονται στα τμήματα του αγροτεμαχίου. Εναλλακτικά, σε όλη την εκμετάλλευση μπορεί να καλλιεργηθεί μία μόνο καλλιέργεια για μία περίοδο και την επόμενη περίοδο να εναλλάσσεται με διαφορετικό είδος καλλιέργειας.   

Η αμειψισπορά στον αραβόσιτο 

Η αμειψισπορά στον αραβόσιτο θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει τουλάχιστον ένα σανοδοτικό ψυχανθές, καθώς τα ψυχανθή όπως είναι η μηδική, εμπλουτίζουν το έδαφος με άζωτο και λόγω της έκτασης του ρυζικού τους συστήματος βελτιώνουν σημαντικά τη δομή του εδάφους σε βάθος. Ο αραβόσιτος είναι αρκετά απαιτητικός σε ποσότητες εδαφικού αζώτου και αν δεν ακολουθείται ορθολογική λίπανση, δημιουργεί προβλήματα στις επόμενες καλλιέργειες.

Η αμειψισπορά σε εκμεταλλεύσεις κτηνοτροφικών φυτών μπορεί να γίνει ως εξής: 

► αραβόσιτος - βρώμη (κριθάρι) - τριφύλλι (βίκος)

► αραβόσιτος - βρώμη (κριθάρι) - τριφύλλι - λειμώνια φυτά

► αραβόσιτος - σόγια (κουκιά) - βρώμη (κριθάρι) - τριφύλλι

► Αραβόσιτος - σιτάρι - ψυχανθές - κριθάρι

Ωστόσο στα συστήματα αμειψισποράς του αραβοσίτου μπορούν να ακολουθήσουν και άλλες καλλιέργειες όπως για παράδειγμα:

► βαμβάκι - αραβόσιτος - σανοδοτικό ή καρποδοτικό ψυχανθές

► ηλίανθος - αραβόσιτός - αραχίδα - βρώμη ( σιτάρι, κριθάρι)

► ρύζι - αραβόσιτος - σιτάρι κτλ

Επιπλέον, έρευνες έχουν δείξει ότι τα συστήματα καλλιέργειας όπως είναι η αμειψισπορά, η συγκαλλιέργεια, η πολλαπλή και η αλληλοκαλυπτόμενη καλλιέργεια, εκτός από το να αυξάνουν τις αποδόσεις των καλλιεργειών τίθενται ικανά να αντιμετωπίσουν περιβαλλοντικά προβλήματα που σχετίζονται με τις γεωργικές δραστηριότητες, όπως η διάβρωση του εδάφους, η μόλυνση των υδάτων και η απώλεια βιοποικιλότητας.

Πηγή

Ανδρέα Ι. Καραμάνος, Τα σιτηρά των θερμών κλιμάτων , Αθήνα, Εκδόσεις Παπαζήση