Πώς μπορούμε όμως να διακρίνουμε τη Βερτισιλλίωση από τις υπόλοιπες αντίστοιχες ασθένειες του αγγειακού συστήματος των φυτών;
Τι είναι η Βερτισιλλίωση;
Πρόκειται για μία μυκητολογική ασθένεια και συγκεκριμένα για ακόμη μία αδρομύκωση. Ο μύκητας που την προκαλεί ζει στο έδαφος ο οποίος και εισβάλλει σε ευαίσθητα φυτά μέσω των ριζών τους και εξαπλώνεται μέσω του αγγειακού συστήματος αυτών. Ο κατάλογος των φυτών που επηρεάζονται από το μύκητα είναι εκτενής και περιλαμβάνει δέντρα, θάμνους και λαχανικά.
Στην περίπτωση της Βερτισιλλίωσης, τα συμπτώματα είναι παρόμοια με αυτά διαφόρων περιβαλλοντικών ασθενειών, οπότε και είναι αρκετά δύσκολη η διάγνωση.
Η ασθένεια προσβάλει το αγωγό σύστημα που μεταφέρει νερό μέσα στο φυτό. Ο μύκητας καθώς αναπτύσσεται στα ξυλώδη αγγεία παράγει κυτταρινολυτικά και πυκτινολυτικά ένζυμα και τοξίνες καταστρέφοντας τα αγγεία, ενώ ως αντίδραση στη μόλυνση παράγονται από το φυτό αλλά και από το παθογόνο κόμμεα και ρητίνες που αποφράσουν τα αγγεία.
Οι προσβεβλημένοι ιστοί παίρνουν ένα σκούρο κίτρινο ως σκούρο καστανό χρώμα. Ως συνέπεια αυτού εμποδίζεται η πρόσληψη και η κίνηση του νερού στο φυτό με αποτέλεσμα να επέρχεται μαρασμός.
Αρχικά παρατηρείται κάμψη των φύλλων προς τα κάτω κυρίως τις πιο ζεστές ώρες της ημέρας και επανέρχεται στη φυσιολογική του κατάσταση το πρωί, ενώ αργότερα ο μαρασμός γίνεται μόνιμος. Στα φύλλα εμφανίζονται αρχικά καστανοκίτρινες, μεσονεύριες κηλίδες που αργότερα γίνονται καστανές και νεκρωτικές.
Τα φύλλα ξηραίνονται και πέφτουν. Τα προσβεβλημένα φυτά παραμένουν καχεκτικά και νάνα και τελικά ξηραίνονται.
Αντιμετώπιση
Η Βερτισιλλίωση, από τη στιγμή που ο μύκητας εισέλθει στο αγγειακό σύστημα του φυτού, δεν είναι αντιμετωπίσιμη.
Σε αυτήν την περίπτωση το καλύτερο που μπορεί να γίνει είναι η αφαίρεση και η καταστροφή των προσβεβλημένων φυτών.
Γεγονός είναι πως ο μύκητας παραμένει στο έδαφος, από τη στιγμή που εκεί είναι το ενδιαίτημά του, γι’αυτό και δεν έχει νόημα η φύτευση στο ίδιο έδαφος ενός ακόμη ευπαθούς φυτικού είδους στη Βερτισιλλίωση.
Μέτρα αντιμετώπισης
✔ Καλλιεργητικά μέτρα:
►Διόρθωση pH εδάφους στο 6,5-7,5
► Αμειψισπορά τουλάχιστον 8 έτη
► Απολύμανση εδάφους με ατμό ή ηλιοαπολύμανση
► Απομάκρυνση ασθενών φυτών με τη ρίζα και το χώμα τους
► Καταστροφή υπολειμμάτων προηγούμενης καλλιέργειας
► Καθαρισμός γεωργικών μηχανημάτων πριν από κάθε χρήση
► Χρησιμοποίηση υγιούς σπόρου και φυταρίων
► Περιορισμός ποτισμάτων
► Απολύμανση αρδευτικού νερού
► Ορθή χρήση λιπασμάτων
► Χορήγηση πυριτικού καλίου
► Αύξηση περιεκτικότητας εδάφους σε ασβέστιο
► Χρήση ανθεκτικών ποικιλιών
✔ Βιολογικά μέτρα:
► Φυσικοί εχθροί, όπως οι μύκητες Trichoderma asperellum και Trichoderma gamsii