Τα παθογόνα που προκαλούν σηψιρριζίες είναι πολλά με πιο χαρακτηριστικά τα παρακάτω:
Thielaviopsis basicola, Armillaria mellea, Rosellinia necatrix, Pseudomonas spp., Pyrenochaeta lycopersici, Rhizomonas spp. κ.α.
Αυτή η ασθένεια η οποία προκαλεί και τη σήψη-αποσύνθεση των ριζών μπορεί να μειώσει δραστικά τη ζωή του προσβεβλημένου φυτού και έχει συμπτώματα παρόμοια με αυτά άλλων ασθενειών καθώς και παρασίτων όπως:
• Κακή ανάπτυξη φυτού
• Μαρασμός φύλλων
• Πρώιμη φυλλόπτωση
• Καχεκτικά φυτά
• Μερική ή ολική μάρανση του φυτού
• Μικροφυλλία
• Αραιή κόμη δένδρου κ.α.
Ο πιο ασφαλής τρόπος για να διαπιστώσουμε τη συγκεκριμένη ασθένεια είναι να σκάψουμε κάτω από το έδαφος και να δούμε εάν υπάρχει αποσύνθεση στις ρίζες. Προσοχή θέλει κατά τη διαδικασία αυτή ώστε να μην τραυματιστούν οι ρίζες.
Πρόληψη και έλεγχος
Οι σηψιρριζίες είναι ένα σύνολο ασθενειών οι οποίες ελέγχονται καλύτερα με την πρόληψη όπως:
• Απομάκρυνση, καταστροφή υπολειμμάτων καλλιέργειας, προσβεβλημένων φυτών
• Χρήση υγιούς πολλαπλασιαστικού υλικού
• Αποφυγή υπερβολικής άρδευσης
• Εφαρμογή ισορροπημένης λίπανσης
• Αποφυγή δημιουργίας πληγών
• Χρήση ανθεκτικών ποικιλιών
• Αποθήκευση σπόρων σε ξηρό περιβάλλον
• Απολύμανση εδάφους με ατμό ή ηλιοαπολύμανση
• Σκάλισμα για αερισμό του εδάφους.
Τα μέτρια προσβεβλημένα φυτά και πιο συγκεκριμένα τα δένδρα, μπορούν μερικές φορές να σωθούν νωρίς με το κλάδεμα των μολυσμένων ριζών. Τα χρησιμοποιούμενα εργαλεία θα πρέπει να είναι απολυμασμένα και στην περίπτωση ενός σημαντικά μολυσμένου φυτού, αυτό θα πρέπει να αφαιρεθεί εξ’ολοκλήρου.
Χημική αντιμετώπιση είναι υπαρκτή (hymexazole, thiabendazole, carboxin + thiram, χαλκός), αλλά στην ουσία μειώνει το επίπεδο της λοίμωξης και δεν εξαλείφει το παθογόνο.