Αναφερόμαστε στου καλλιεργητές σίτου οι οποίοι βρίσκονται συχνά μπροστά στο δίλημμα: σπορά σε ξηρά χωράφια εν αναμονή βροχής ή δέηση για τη βροχή και μετά σπορά; Το σιτάρι όμως πρέπει να σπαρθεί, αυτό είναι το μόνο σίγουρο!
Ας δούμε τις τρεις παρακάτω περιπτώσεις σποράς σίτου:
1. Η καλύτερη περίπτωση σποράς σίτου είναι αυτή σε ένα ξηρό έδαφος και στο κανονικό βάθος σποράς και στην κανονική ημερομηνία φύτευσης, με την ελπίδα βροχής.
Σίγουρα χρειάζεται πολύ κόπο και θάρρος για να γίνει αυτό αλλά οι ειδικοί λένε πως έτσι ο σπόρος θα παραμείνει βιώσιμος στο έδαφος μέχρι να επιτευχθεί το επιθυμητό επίπεδο υγρασίας. Ωστόσο, θα πρέπει να έχουμε εξετάσει τη μακροπρόθεσμη πρόγνωση του καιρού και να γίνει η σπορά βάσει αυτών των καιρικών προγνώσεων.
Επίσης, σημαντικό είναι σε αυτήν την περίπτωση, οι καλλιεργητές να επενδύσουν σε αυξημένα ποσοστά σποράς, σε σπόρο που περιέχει κάποιο μυκητοκτόνο και σε ένα λίπασμα εκκίνησης της σποράς.
Ουσιώδης λοιπόν είναι η εξασφάλιση μιας καλής εκκίνησης για την καλλιέργεια ώστε να υπάρχει ένα καλό δυναμικό παραγωγής με την πιθανή προϋπόθεση η βροχή και η σοδειά να αργήσουν να έρθουν.
Υπάρχουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα αυτής της επιλογής.
✔ Μια πολύ δυνατή βροχή θα προκαλέσει διαβρώσεις στο έδαφος οπότε και προβλήματα.
✔ Η έλλειψη υγρασίας πριν από το χειμώνα μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα μια πολύ όψιμη παραγωγή.
✔ Μια ελαφριά βροχή θα δημιουργούσε αρκετή υγρασία για τη βλάστηση, αλλά χωρίς διαδοχικές βροχές, μπορεί να μην υπάρχει αρκετή υγρασία για να διατηρηθεί η καλλιέργεια κατά τη διάρκεια του χειμώνα.
2. Μία δεύτερη επιλογή είναι η σπορά σε αρκετά μεγαλύτερο βάθος ώστε να φτάσει την επιθυμητή υγρασία για να μπορέσει να βλαστήσει.
Σε αυτήν την περίπτωση, η ποικιλία που θα χρησιμοποιηθεί θα πρέπει να έχει ένα αρκετά μακρύ κολεόπτιλο ώστε αυτό να μπορέσει να φτάσει τελικά στην επιφάνεια και να μη χαθεί.
Αυτή η περίπτωση ενέχει τον κίνδυνο μιας κακής εμφάνισης των φυτών γι’αυτό και είναι και εδώ απαραίτητα τα μεγαλύτερα ποσοστά σποράς.
Οι ειδικοί λένε: Κάθε φορά που αυξάνουμε το βάθος σποράς, τόσο θα παραμείνει το σπορόφυτο μέσα στο έδαφος μέχρι να εμφανιστεί στην επιφάνεια.
Συνεπώς, η καθυστερημένη εμφάνιση οδηγεί σε περισσότερες πιθανότητες εμφάνισης προβλημάτων ασθενειών και παρασίτων.
3. Η τρίτη και τελευταία επιλογή είναι να περιμένετε τη βροχή και η σπορά να πραγματοποιηθεί όταν η υγρασία του εδάφους φτάσει στα επιθυμητά επίπεδα για σπορά.
Εάν οι συνθήκες είναι ιδανικές, με τη βοήθεια ενός υψηλού ποσοστού σποράς και ενός λιπάσματος εκκίνησης, η καλλιέργεια θα προχωρούσε κανονικά.
Ωστόσο, εάν η βροχή δεν έρθει κατά τη διάρκεια του βέλτιστου χρόνου σποράς, το μόνο που μπορεί να κάνει ο παραγωγός είναι να φυλάξει το σπόρο για το επόμενο φθινόπωρο.
Σίγουρα, μια ριψοκίνδυνη περίπτωση. Υπάρχει περίπτωση οι σπόροι να μη φυτευθούν ποτέ ή εάν φυτευθούν, αυτό να γίνει πολύ όψιμα.
Προκύπτοντα προβλήματα είναι η απώλεια εδάφους, εάν δεν υπάρχει τελικά καμία προστασία, ειδικά από τους χειμερινούς ανέμους.
Ποιά είναι η λύση λοιπόν;
Σωστή εκτίμηση της κατάστασης με συλλογή των απαραίτητων δεδομένων (εδαφικών, καιρικών κ.α.), εφαρμογή στην πράξη αυτών των δεδομένων μέσω σύγχρονων μεθόδων και τεχνολογιών υπό την εποπτεία του ειδικού.
