Αφορμή για τα παραπάνω στάθηκαν τα προβλήματα ρευστότητας που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι αγρότες, με αποτέλεσμα να επιλέγουν παραγωγές που δεν χρειάζονται πολλά χρήματα (σιτηρά) ή που έχουν εξασφαλισμένη την πρώτη ύλη από τη βιομηχανία, όπως συμβαίνει με την ΕΒΖ στην περίπτωση των τεύτλων.
Όσοι, πάλι, διαθέτουν κάποια χρήματα και βλέπουν μακροπρόθεσμα, αρχίζουν να βάζουν δέντρα, καθώς οι εμπορικές τιμές του φιστικιού, του αμυγδάλου και του ροδάκινου είναι ικανοποιητικές.
Αναλυτικότερα, σύμφωνα με εκτιμήσεις Θεσσαλών γεωπόνων, στον κάμπο στο βαμβάκι - του οποίου η σπορά ολοκληρώθηκε σχεδόν τις ημέρες του Πάσχα για να προλάβουν τις βροχές που ακολούθησαν - καταγράφεται μείωση περίπου 35% σε σχέση με πέρυσι και πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι φέτος παίζει τα... ρέστα του, καθώς αν δεν πιάσει μια τιμή 50 λεπτά και πάνω, τον επόμενο χρόνο θα υπάρξει μαζική εγκατάλειψη.
Η βιομηχανική τομάτα παρά τη μείωση της τιμής παραμένει σταθερή (55.000 στρ.) όπως και τα τεύτλα, αν και οι παραγωγοί δεν έχουν εξοφληθεί για την περσινή σοδειά τους.
Το γεγονός ότι η ΕΒΖ παρέχει στον παραγωγό δίχως προκαταβολή σπόρους, λίπασμα και ψεκασμούς είναι ένα σοβαρό κίνητρο. Οι περιπτώσεις των τεύτλων και της τομάτας αποδεικνύουν και το αδιέξοδο των αγροτών.
Ωστόσο, εκείνο που προκαλεί αίσθηση στον θεσσαλικό κάμπο είναι η στροφή των αγροτών στις δενδρώδεις καλλιέργειες και ιδιαίτερα στο φιστίκι (το οποίο θα αποδώσει μετά την 5ετία), στο αμύγδαλο, αλλά και στο βιομηχανικό ροδάκινο, με τις ντόπιες βιομηχανίες να προσφέρουν στον παραγωγό εγγυημένες τιμές, μέσω της συμβολαιακής γεωργίας.
Πηγή: ypaithros.gr - Γιώργος Ρούστας
