Παρασκευή, 08 Δεκεμβρίου 2023

Η βασική λίπανση της Ελιάς - Συμβουλές για Παραγωγούς

Eurochem

Η βασική λίπανση της ελιάς αποτελεί μία από τις σημαντικότερες γεωργικές πρακτικές καθώς, μετά τη συγκομιδή των ελαιοκάρπων και το κλάδεμα, τα δένδρα αποδυναμώνονται.

Η αναπλήρωση λοιπόν, των θρεπτικών στοιχείων κρίνεται απαραίτητη για την κάλυψη των θρεπτικών αναγκών και απαιτήσεων κατά το κρίσιμο στάδιο διαφοροποίησης των ανθοφόρων οφθαλμών. Από πειραματικά δεδομένα έχει προκύψει ότι για την παραγωγή 60-80κιλών ελιάς/δένδρο απαιτούνται:

0,8 – 1,5 κιλά αζώτου /δένδρο
0,25 – 0,35 κιλά φωσφόρου/δένδρο
0,7 – 1,1 κιλά καλίου /δένδρο

Οι ποσότητες αυτές των θρεπτικών στοιχείων διαφοροποιούνται ανάλογα με το κλάδεμα που έχει γίνει ή πρόκειται να γίνει. Μετά από ένα αυστηρό κλάδεμα, με στόχο το χαμήλωμα των δένδρων, ώστε να διευκολύνεται η συγκομιδή, θα χρειασθεί αυξημένη τροφοδοσία των δένδρων, για να παράγουν τα καινούργια κλαδιά. Η εικόνα των δένδρων επίσης, παίζει σημαντικό ρόλο, ως προς τις ανάγκες της λίπανσης. Εύρωστα, ζωηρά δένδρα, έχουν προφανώς μειωμένες ανάγκες.

Άζωτο, Φώσφορος & Κάλιο

Η ελιά είναι το κατ’ εξοχήν δένδρο που ανταποκρίνεται στην λίπανση. Σε δένδρα ποικιλίας Κορωνέικης και Χονδρολιάς, με την χορήγηση 0,8 κιλών αζώτου, η παραγωγή αυξήθηκε από 50 έως 105% σε σχέση με δένδρα που εμφάνισαν τροφοπενία αζώτου. Θα πρέπει να σημειωθεί ακόμη πως το άζωτο μειώνει την παρενιεαυτοφορία, αυξάνει την παραγωγή των ανθέων, βελτιώνοντας την καρπόδεση, και επιταχύνει την βλάστηση, προλαμβάνοντας ενδεχόμενους καύσωνες που καθυστερούν την ανάπτυξη. Η ελιά θεωρείται δένδρο με πολύ μεγάλη ικανότητα αφομοίωσης του φωσφόρου και για το λόγο αυτό, τα λιπάσματα της ελιάς έχουν το στοιχείο αυτό μειωμένο σε σχέση με τα άλλα. Όμως εδάφη όξινα ή με μεγάλη περιεκτικότητα σε ανθρακικό ασβέστιο έχουν αυξημένες ανάγκες σε φώσφορο και οι παραγωγοί μας θα πρέπει να το λάβουν υπόψη τους. Όσον αφορά το κάλιο, πρέπει να γνωρίζουμε, ότι η επαρκής τροφοδοσία των δένδρων, αυξάνει την περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι, βελτιώνει την παραγωγή και αυξάνει την αντοχή των δένδρων σε συνθήκες στρες (καύσωνες, παγετούς, αλλά και εχθρούς και ασθένειες). Αυτά τα πετυχαίνει, διότι ελέγχει την περιεκτικότητα του νερού εντός των δένδρων. Η έλλειψη του καλίου, αναγνωρίζεται εύκολα από το χαρακτηριστικό κάψιμο της κορυφής των φύλλων.

Άλλα θρεπτικά στοιχεία

Στη δυτική κυρίως Ελλάδα, σημαντικό είναι να ελέγχουμε και την ενδεχόμενη έλλειψη μαγνησίου, που εκδηλώνεται με χλώρωση της κορυφής και των πλαϊνών του φύλλου. Φυσικά, όλοι γνωρίζουν πως η ελιά έχει αυξημένες ανάγκες σε βόριο, στο οποίο η Ελλάδα είναι γενικώς ελλειμματική. Είναι η πλέον συνήθης τροφοπενία της ελιάς. Η έλλειψή του, προκαλεί μειωμένη γονιμοποίηση, χλώρωση της κορυφής του φύλλου, ροπαλόμορφα φύλλα και νέκρωση του ακραίου οφθαλμού των κλάδων η οποία είναι υπεύθυνη για την εμφάνιση πυκνών μικρών κλαδιών σε σχήμα σκούπας (το φαινόμενο αυτό ονομάζεται σκούπα της μάγισσας). Η ελιά επίσης παρουσιάζει ευαισθησία στην έλλειψη ασβεστίου στο έδαφος, η οποία μπορεί επίσης να προκληθεί και από παρατεταμένη χρήση θειϊκής αμμωνίας.

Γενικά

Η λίπανση της ελιάς, είναι συνδεδεμένη στην Ελλάδα και με την πιθανότητα των βροχοπτώσεων. Έτσι στην Κρήτη και την νότια Ελλάδα ξεκινά από τον Δεκέμβριο, προκειμένου να λειώσουν τα λιπάσματα, με τις βροχές του χειμώνα. Στη βόρεια Ελλάδα αντιθέτως, η λίπανση γίνεται συνήθως τέλος Φεβρουαρίου με αρχές Μαρτίου, καθώς οι βροχές εκείνη την περίοδο είναι περισσότερες.

Κλείνοντας, θα πρέπει να αναφερθεί μια πολύ σημαντική παρατήρηση. Οι ανάγκες του δένδρου, σε άζωτο, είναι αυξημένες κυρίως στην διάρκεια της ανθοφορίας. Το στάδιο αυτό όμως, είναι πολύ αργότερα από την εφαρμογή του λιπάσματος. Ενδεχόμενες βροχοπτώσεις, όπως έχει συμβεί πολλές φορές, ξεπλένουν το άζωτο, ιδίως στα εδάφη με μεγάλη κλίση. Τα λιπάσματα ENTEC®, αποδεικνύονται στις περιπτώσεις αυτές πολύτιμα, διότι διατηρούν το άζωτο διαθέσιμο για την καλλιέργειά μας για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Παράλληλα, ακόμη και σε κανονικές συνθήκες, με την ιδιότητα τους να τροφοδοτούν αργά και σταθερά τα δένδρα με άζωτο, συμβαδίζουν με τις ανάγκες τους κατά τα κρίσιμα στάδια της άνθησης και της καρπόδεσης, καθώς και της σκλήρυνσης του ενδοκαρπίου, χωρίς να οδηγούν σε υπερβολική καρπόδεση που προκαλεί μικροκαρπία.