Φανταστείτε τρεις αδελφές σε μια οικογένεια. Σε έναν ιδανικό κόσμο, θα ήταν σπουδαίοι σύντροφοι, θα συνεργάζονταν και θα υποστήριζε ο ένας τον άλλον.

Κάθε αδελφή θα φέρει μαζί μια μοναδική συμβολή στο τρίο - ίσως η μία αδελφή είναι ο ηγέτης, η άλλη αδελφή είναι ο δωρητής και η τρίτη αδελφή είναι ο προστάτης. Αυτός ο τύπος συνεταιριστικής συνέργειας βρίσκεται πίσω από την συγκαλλιέργεια φυτών στην οποία αναφερόμαστε. 

Τα τρία αυτά φυτά - αραβόσιτος, φασόλια και κολοκύθι - είναι ένα τρίο που προσφέρει οικολογική και θρεπτική ισορροπία.

Ο ηγέτης στις τρεις αδελφές είναι ο αραβόσιτος, με τα ψηλά και ανθεκτικά στελέχη του.

Φύτευση ψυχανθών, όπως τα φασόλια, μαζί με αραβόσιτο είναι ένας τρόπος ελέγχου και ελαχιστοποίησης της εξάντλησης των θρεπτικών ουσιών. Τα ψυχανθή είναι οι παραγωγοί του συνδυασμού των τριών αδελφών, καθώς ενισχύουν τη διαθεσιμότητα ενός βασικού θρεπτικού συστατικού στο έδαφος: του αζώτου.

Παρέχουν άζωτο στο έδαφος μέσω της αζωτοδεύσμευσης. Τα φασολάκια είναι τα ψυχανθή που συμβιώνουν καλύτερα από τα υπόλοιπα ψυχανθή, στο τρίο που ήδη αναφέραμε, καθώς επωφελούνται από το να μπορούν να αναρριχηθούν τα στελέχη του αραβόσιτου καθώς ωριμάζουν και μεγαλώνουν.

Τα φασόλια φυτεύονται συνήθως μερικές εβδομάδες μετά από τον αραβόσιτο, έτσι ώστε τα μίσχοι του αραβόσιτου να αναπτυχθούν πριν αρχίσουν τα φασόλια να αναρριχώνται.

Τέλος, ο προστάτης στον συνδυασμό των τριών αδελφών είναι το κολοκύθι. Τα μεγάλα και πλατιά του φύλλα αποτελούν μια ζωντανή κάλυψη: ένα εμπόδιο κατά των ζιζανίων, του καυτού ήλιου και των υψηλών θερμοκρασιών. Επίσης, τα τριχίδια που φέρει το φυτό του κολοκυθιού, βοηθούν στον περιορισμό της θήρευσης από τρωκτικά και άλλα παράσιτα.

Υπάρχουν και άλλοι φυτά ιδανικά για συγκαλλιέργεια

Στα φυσικά οικοσυστήματα, η σχέση μεταξύ των αζωτεδεσμευτικών βακτηρίων και των φυτών τους, όπως τα ψυχανθή, αποτελεί τη βάση για τη ροή και την παραγωγή ενέργειας.

Χωρίς τα αζωτεδεσμευτικά βακτήρια, τα φυτά δεν θα είναι σε θέση να έχουν πρόσβαση σε αρκετό άζωτο που απαιτείται για τη φωτοσύνθεσης και την ανάπτυξή τους.

Τα αζωτεδεσμευτικά βακτήρια επωφελούνται επίσης από τη σχέση με τα φυτά ξενιστές τους. Έχουν στην ουσία πρόσβαση σε μια πηγή ενέργειας άνθρακα από τις ρίζες των φυτών στις οποίες ζουν. Καθώς τα φυτά πλούσια σε άζωτο και τα μικρόβια πεθαίνουν, απελευθερώνουν το άζωτο πίσω στο έδαφος. Εκεί, μπορεί να απορροφηθεί από άλλους οργανισμούς και να χρησιμοποιηθεί ξανά ως θρεπτική ουσία.

Υπάρχουν και διάφοροι άλλοι συνδυασμοί φυτών που λειτουργούν καλά μαζί. Μία στρατηγική για την εξισορρόπηση των επιπέδων θρεπτικών ουσιών στο έδαφος είναι η σύζευξη αζωτεδεσμευτικών φυτών με φυτά που φέρουν μυκκόριζες. Παρόμοια με τα αζωτοδεσμετυτικά βακτήρια, μύκητες σε αυτήν την περίπτωση μολύνουν τις ρίζες των φυτών αλλά με ωφέλιμο τρόπο.

Ωστόσο, αντί να στοχεύουν στο άζωτο, αυτοί οι μύκητες είναι καλοί στη δέσμευση θρεπτικών συστατικών όπως το ασβέστιο, το κάλιο και ο φώσφορος του εδάφους τα οποία και τα καθιστούν διαθέσιμα για τα φυτά.

Σε αντάλλαγμα για αυτά τα θρεπτικά συστατικά, οι μύκητες έχουν ένα μέρος για να ζήσουν και μια πηγή ενέργειας από το φυτό ξενιστή. Υπάρχει ένα ευρύ φάσμα φυτών που έχουν μυκόριζες τα οποία μπορούν να συνδυαστούν με τα φυτά που έχουν αζωτοδεσμευτικά βακτήρια.

Για παράδειγμα, ραδίκι με μυκόριζες-φασόλι-σπανάκι. Σε αυτό το συνδυασμό, το σπανάκι μπορεί να επωφεληθεί από τη σκιά που παρέχεται από τα φασόλια και τα ραδίκια με τη σειρά τους αυξάνουν τη διαθεσιμότητα θρεπτικών συστατικών.

Η συγκαλλιέργεια είναι ένας πολύ καλός τρόπος για την προώθηση της παραγωγικότητας των καλλιεργειών αξιοποιώντας τις φυσικές συνέργειες στο σύστημα εδάφους / φυτών.

Τελικά, αυτή η στρατηγική μπορεί να συμβάλει σε υγιέστερα οικοσυστήματα μειώνοντας την ανάγκη για λιπάσματα και φυτοφάρμακα.