Να σαπίσει, δηλαδή, η ρίζα των µικρών βαµβακοφύτων, µε συνέπεια την καθυστέρηση στην ανάπτυξή τους ή, το χειρότερο, την ξήρανσή τους.
Εντονότερες είναι οι ζηµιές, όταν οι χαµηλές θερµοκρασίες συνδυάζονται µε υπερβολική υγρασία, από βροχοπτώσεις ή ποτίσµατα.
Οι παραγωγοί για να διαπιστώσουν το βαθµό προσβολής, πρέπει να ξεριζώνουν φυτά από το χωράφι τους και να βλέπουν την κατάσταση των ριζών τους.
Για την αντιµετώπιση των σηψιρριζιών, πρέπει να γίνονται επειγόντως οι παρακάτω δύο επεµβάσεις:
1) Αν έχουν πέσει βροχές, µόλις καταστεί δυνατή η κίνηση του ψεκαστικού µέσα στο χωράφι, να γίνει, αµέσως, ένας ψεκασµός µε σκευάσµατα που βοηθούν την ανάκαµψη και ριζοβολία. Στον ψεκασµό αυτό, που συστήνουµε να γίνεται γραµµικά για µείωση του κόστους, µπορεί να προστεθεί και κάποιο διαφυλλικό λίπασµα. Είναι πολύ σηµαντικό η επέµβαση αυτή να γίνει το δυνατόν συντοµότερα, να αξιοποιήσουµε τις λίγες, κρίσιµες µέρες που µπορεί αυτός ο ψεκασµός να προηγηθεί του σκαλιστηριού. Ο παραγωγός δεν πρέπει να χάνει χρόνο σε δισταγµούς ότι τα φυτά είναι ακόµα µικρά και είναι δύσκολο να απορροφήσουν το φάρµακο. Στη φάση αυτή, που τα φυτά βρίσκονται ανάµεσα στο να “σβήσουν” από τις σηψιρριζίες ή να επιβιώσουν, η µικρή ποσότητα σκευάσµατος που θα απορροφήσουν αποδεικνύεται, τις περισσότερες φορές, σωτήρια για να γλυτώσουν, αντί να ξεραθούν.
2) Στη συνέχεια, µόλις η εδαφική υγρασία το επιτρέψει, πρέπει να γίνει το σκαλιστήρι, που είναι η ουσιαστική βοήθεια για τις σηψιρριζίες. Θα ‘αεριστεί’, έτσι, το χωράφι, θα ζεσταθεί το έδαφος και θα µειωθεί η δράση των µυκήτων, που δηµιουργούν το πρόβληµα.
Προσοχή: Το βάθος σκαλίσµατος να είναι τόσο, όσο επιτρέπει η εδαφική υγρασία. Όχι πολύ βαθύ, που θα βγάλει υγρές λωρίδες και θα ζηµιώσει την δοµή του εδάφους. Εκείνο που κυρίως ενδιαφέρει, είναι να σπάσει (να τριφτεί) η επιφανειακή κρούστα. Καλό είναι, επίσης, να αποφεύγεται η χρήση φρεζοσκαλιστηριού, που δεν βοηθάει τον αερισµό του εδάφους.
Σε χωράφια που ξέρουµε ότι πιάνουν έντονη «κρούστα» και δηµιουργούν προβλήµατα σηψιρριζιών (αµµουδερά, αλµύρες), µπορούµε να κάνουµε σκαλιστήρι (αν µεσολάβησαν βροχές και έχουν, ήδη, πιάσει κρούστα) ακόµα και πριν φυτρώσει το βαµβάκι. Έτσι, αερίζοντας και θερµαίνοντας το έδαφος, βοηθούµε το φύτρωµα και προλαβαίνουµε το σάπισµα των σπόρων και των µικρών βαµβακοφύτων. Στις περιπτώσεις αυτές, η ανατάραξη που προκαλείται µε το σκάλισµα βοηθά και µηχανικά το φύτρωµα, µε τις ρωγµές που δηµιουργούνται στην κρούστα του εδάφους.
Το σκαλιστήρι απαραίτητη επέµβαση, συνυφασµένη µε την καλλιέργεια του βαµβακιού:
Η εµπειρία έχει δείξει ότι σε όλες τις χρονιές, ακόµα και σ΄ αυτές που δεν έχουµε ιδιαίτερα χαµηλές θερµοκρασίες και υπερβολική υγρασία, τα φυτά εµφανίζουν πάλι (ηπιότερες) σηψιρριζίες. Κάθε χρόνο, υπάρχει ένα “άχαρο διάστηµα”, από το φύτρωµα µέχρι την εµφάνιση των µόνιµων φύλλων, που τα φυτά “δεν λένε να ξεκινήσουν”. Σ΄ αυτό το διάστηµα είναι πολύ σηµαντική η βοήθεια ενός σκαλιστηριού, που πρέπει να γίνεται το δυνατόν νωρίτερα. Αρκετοί βαµβακοπαραγωγοί δεν έχουν συνειδητοποιήσει την κρισιµότητα αυτού του σκαλίσµατος και αφήνουν αβοήθητα τα φυτά τους, καθυστερώντας επιζήµια αυτό το πρώτο σκάλισµα. Κάποιοι αποφασίζουν να το κάνουν ακόµα πιο καθυστερηµένα, όταν αρχίζουν τα σκαλίσµατα µε το χέρι, θεωρώντας, απλώς, το µηχανικό σκάλισµα ως µια συνοδευτική βοήθεια στο ξεχορτάριασµα.
Κάθε φορά που «ταρατσώνει» το έδαφος, είναι πολύ ωφέλιµο να γίνεται, χωρίς καθυστέρηση, ένα σκαλιστήρι.
Τα βαµβακόφυτα που έχουν προσβληθεί από σηψιρριζίες, αν ανέβουν απότοµα οι θερµοκρασίες, εµφανίζουν σηµάδια δίψας (µαραίνονται), αφού η τραυµατισµένη ρίζα τους αδυνατεί να τα τροφοδοτήσει επαρκώς µε νερό.
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, αν δεν βρέξει, είναι αναγκαίο ένα ελαφρύ πότισµα, κάτι που σε πρώτη εντύπωση φαίνεται αντιφατικό: συστήνουµε, δηλαδή, πότισµα, ενώ πριν από λίγες µέρες κάναµε σκαλιστήρια για να διώξουµε την υπερβολική υγρασία (η οποία µαζί µε τις χαµηλές θερµοκρασίες δηµιουργούσε το πρόβληµα των σηψιρριζιών). Το πότισµα, όµως, αυτό, είναι απαραίτητο (έστω και αν υπάρχει υγρασία βαθύτερα) για να υγράνουµε το επιφανειακό στρώµα που έχει στεγνώσει, ώστε τα ριζίδια που προσπαθούν να αναπτυχθούν ψηλότερα από την σαπισµένη κεντρική ρίζα (και από τα οποία εξαρτάται η επιβίωση των φυτών), να βρουν εύκολα υγρασία και να σιγουρευτεί η ανάπτυξή τους.
Δελτίο Γεωργικών Προειδοποιήσεων
