Τρία από τα πιο διαδεδομένα Συστήματα Θερμοκηπίου
Το «Ψυχρό Θερμοκήπιο»
Στο ψυχρό θερμοκήπιο δεν πραγματοποιείται κάποιο είδος θέρμανσης με τεχνητά μέσα. Εφαρμόζεται ένα κάλυμμα που προστατεύει από ακραίες καιρικές συνθήκες όπως είναι οι χαμηλές θερμοκρασίες, η υψηλή σχετική υγρασία κλπ.
Πριν επιλέξουμε την καλλιέργεια που θα εγκαταστήσουμε θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν ένα σημαντικό παράγοντα αυτόν της θερμοκρασίας. Στις περιοχές που η θερμοκρασία πέφτει κάτω των -7oC, θα ήταν καλό να επιλέξουμε λαχανικά που είναι ανθεκτικά στη παγωνιά. Στο ψυχρό θερμοκήπιο μπορούμε να καλλιεργήσουμε λαχανικά με ετήσιο βιολογικό κύκλο ενώ ταυτόχρονα να επιμηκύνουμε τη καλλιεργητική περίοδο. Παρά το γεγονός ότι το θερμοκήπιο δε θερμαίνεται, ο γεωργός μπορεί να χρησιμοποιήσει εναλλακτικές μεθόδους για να ελέγξει τη θερμοκρασία όπως για παράδειγμα τον εξαερισμό.
Όταν η θερμοκρασία του εξωτερικού περιβάλλοντος είναι αρκετά χαμηλή, υπάρχει το ενδεχόμενο να επικρατεί περισσότερο κρύο εντός του θερμοκηπίου. Για το λόγο αυτό χρησιμοποιούμε τον εξαερισμό ώστε ο ψυχρός αέρας να βγει εκτός του θερμοκηπίου. Αντίστοιχα την άνοιξη όταν ανεβαίνει η θερμοκρασία είναι καλό να γίνεται εξαερισμός του θερμοκηπίου. Σε όλες τις περιπτώσεις ο εξαερισμός στοχεύει στη δημιουργία μίας «ελαφριάς ατμόσφαιρας», έτσι ώστε ο αέρας να κινείται προς όλες τις κατευθύνσεις εντός του θερμοκηπίου.
Το «Δροσερό Θερμοκήπιο»
Το δροσερό θερμοκήπιο χρησιμοποιεί θέρμανση και η θερμοκρασία του δεν είναι ποτέ κάτω από 4.5oC. Σε αυτό το είδος θερμοκηπίου μπορούν να καλλιεργηθούν τα περισσότερα είδη φυτών. Απαραίτητο είναι το σύστημα του θερμοστάτη, το οποίο ρυθμίζει εύκολα και γρήγορα τη θερμοκρασία του θερμοκηπίου. Την εποχή του χειμώνα είναι σημαντικό να διατηρηθεί η ελάχιστη θερμοκρασία, ενώ το καλοκαίρι θα πρέπει να ελέγχεται η σκίαση και ο εξαερισμός του θερμοκηπίου.
Η πιο δύσκολη περίοδος για τον έλεγχο των συνθηκών εντός του θερμοκηπίου είναι η άνοιξη και το φθινόπωρο. Τις συγκεκριμένες εποχές ο ήλιος έχει τη δυνατότητα να αυξήσει γρήγορα τη θερμοκρασία τις πρωινές ώρες, ενώ τις βραδινές η πτώση της θερμοκρασίας είναι συγκριτικά μεγαλύτερη. Ο εξαερισμός συμβάλει στην διατήρηση της θερμοκρασίας.
Το «Ζεστό Θερμοκήπιο»
Θεωρητικά, η αύξηση της θερμοκρασίας του θερμοκηπίου μέχρι να φτάσει στη κατηγορία του (ελάχιστη νυχτερινή θερμοκρασία 13 oC) αυξάνει πάρα πολύ το φάσμα των φυτών που μπορούν να καλλιεργηθούν. Πριν ο καλλιεργητής επιλέξει το ζεστό θερμοκήπιο θα πρέπει να γνωρίζει τι φυτά θα καλλιεργήσει. Εάν η κύρια χρήση του περιλαμβάνει φυτά όπως τομάτες, πεπόνια, αγγούρια, λίγο υποτροπικά φυλλώδη φυτά τότε επαρκεί το δροσερό θερμοκήπιο το οποίο είναι πιο οικονομικό.
Υπάρχει η δυνατότητα ένα μεσαίου μεγέθους θερμοκήπιο να χωριστεί και να χρησιμοποιηθεί ως συνδυασμός δροσερού και ζεστού θερμοκηπίου. Το εσωτερικό τμήμα μπορεί να έχει διπλά τζάμια και να είναι εξοπλισμένο με υψηλής απόδοσης συστήματα θέρμανσης, ενώ το εξωτερικό να λειτουργήσει ως δροσερό θερμοκήπιο.
Το σύστημα θέρμανσης χρειάζεται προσεκτικό σχεδιασμό για να διατηρήσει την απαραίτητη ελάχιστη θερμοκρασία.
Πηγή: Θερμοκήπια Kenneth A. Becket, Εκδόσεις Ψυχαλού, 1998
