Οι σημαντικότεροι εχθροί που επικρατούν αυτή την περίοδο σε καλλιέργειες ελιάς είναι ο Πυρηνοτρήτης, η Μαργαρόνια, τα ακάρεα και τα κοκκοειδή.

Για την σωστή αντιμετώπιση και έγκαιρη καταπολέμηση των εχθρών και ασθενειών την καλλιέργειας της ελιάς ανά φαινολογικό στάδιο, χρησιμοποιείστε τα κατάλληλα σκευάσματα στην σωστή δοσολογία.

Οι υψηλές αποδόσεις στην ελιά έρχονται μόνο μετά από επαρκή λίπανση. Η ελιά, ανθεκτική από την φύση της, συχνά δημιουργεί την λανθασμένη εντύπωση χαμηλών απαιτήσεων θρέψης.

Η μαλακή κορυφή της ελιάς εμφανίζεται συνήθως στην ωρίμανση ως μαλάκωμα της σάρκας στον καρπού. Μικρές περιοχές από καταστραμμένους ιστούς εμφανίζονται στο άκρο του καρπού συνήθως όταν ξεκινά η αλλαγή του χρώματος. Καθώς η ωρίμανση προχωρά η επιφάνεια του καρπού με συμπτώματα αυξάνεται.

Το έντομο Prays oleae είναι μικρό λεπιδόπτερο τεφρού έως ανοιχτού καστανού χρώματος. Ολοκληρώνει τρεις γενιές το έτος, η πρώτη εξελίσσεται στα άνθη (ανθόβια), η δεύτερη στους καρπούς (καρπόβια) και η τρίτη στα φύλλα (φυλλόβια). Διαχειμάζει ως προνύμφη της 3ης γενιάς μέσα σε στοά στα φύλλα.

Πριν από μερικά χρόνια στους ελαιώνες της Νοτιοανατολικής Ιταλίας (περιοχή Απούλιας) εμφανίσθηκε αιφνιδίως μια νέα ασθένεια της ελιάς η οποία σε σύντομο χρονικό διάστημα προκαλεί την πλήρη ξήρανση των δέντρων.

Νέο «εχθρό της ελιάς» αποτελεί το φυτοπαθογόνο βακτήριο Xylella fastidiosa που έχει προκαλέσει τεράστιες ζημιές σε ελαιώνες στην Νότιο Ιταλία. Το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, με σχετική οδηγία στις 20/4/2015 προς τις αρμόδιες υπηρεσίες στην ελληνική περιφέρεια, ζητά να ενημερωθούν οι αγρότες κυρίως οι ελαιοπαραγωγοί για το επίμαχο πρόβλημα.

Στη λογική της «εκμηχάνισης» της δενδροκομίας και του χαμηλού κοστολογίου, βρίσκεται πλέον και η ελαιοκαλλιέργεια. Έτσι, πριν από 32 και πλέον χρόνια (το 1988), ο Ισπανικός φυτωριακός κολοσσός Agromillora Iberia, σε συνεργασία με το ερευνητικό ίδρυμα IRTA, ξεκίνησαν την προσπάθεια για την απομόνωση κλώνων διαφόρων ποικιλιών ελιάς, που είναι σε θέση να ενταχθούν σε υπέρπυκνα συστήματα φύτευσης.

Το χειμερινό ή ξηρό κλάδεμα διακρίνεται σε κλάδεμα διαμόρφωσης και κλάδεμα καρποφορίας. Το κλάδεμα διαμόρφωσης είναι απαραίτητο για να δοθεί το κατάλληλο σχήμα στα δέντρα και γίνεται τα πρώτα χρόνια από την εγκατάσταση τους.