Το βλαστικό στάδιο των οπωρώνων ροδακινιάς για τις ποικιλίες που ωριμάζουν το πρώτο δεκαήμερο του Ιουλίου είναι στο στάδιο της διόγκωσης του καρπού και των μεσοπρώιμων ποικιλιών στο στάδιο της φυσιολογικής ωρίμανσης των καρπών.

Από επιτόπιους ελέγχους σε όψιμους κερασεώνες των Ν.Δράμας και Σερρών παρατηρήθηκαν προσβόλες από το έντομο της δροσόφιλας, καθώς επίσης και μια αύξηση του αριθμού των συλλήψεων του εντόμου σε τροφικές παγίδες. 

H Ελιά αυτή την περίοδο βρίσκεται στο φαινολογικό στάδιο του μικρού καρπού (Στάδιο Ι).   Η περίοδος αυτή μέχρι και τη σκλήρυνση του πυρήνα είναι σημαντική για την καταπολέμηση Πυρηνοτρήτη και του Δάκου, εντόμων που δύνανται να προκαλέσουν σημαντικά προβλήματα στην ποσότητα και ποιότητα της παραγωγής, τόσο στην ελαιοποιήσιμη όσο και στην επιτραπέζια ελιά.

Η καιρική αστάθεια που σημειώνεται από το τελευταίο δεκαήμερο του Μαΐου έχει ευνοήσει νέες μολύνσεις και τα συμπτώματα αναμένονται μέσα στο πρώτο δεκαήμερο του μήνα.

Το τελευταίο διάστημα σε αρκετούς οπωρώνες του νομού Θεσπρωτίας παρατηρείται έντονο πρόβλημα με μεγάλους πληθυσμούς αφίδων.

Στις πολύ πρώιμες – πρώιμες και μεσοπρώιμες περιοχές η καρπόδεση έχει ολοκληρωθεί. Στις όψιμες συνεχίζεται η πτώση των πετάλων και η καρπόδεση. Παρατηρείται ανομοιομορφία στην καρπόδεση η οποία οφείλεται στις καιρικές συνθήκες που επικράτησαν κατά την περίοδο της ανθοφορίας και καρπόδεσης.

Τα βλαστικά στάδια μούρου – άνθησης – καρπόδεσης είναι πολύ ευαίσθητα και οι προβλεπόμενες καιρικές συνθήκες ευνοούν νέες μολύνσεις Περονόσπορου και Ωίδιου.

Πρώιμες περιοχές: Η καρπόδεση ολοκληρώνεται (στάδιο H). Οι νεαροί καρποί αποκτούν μέγεθος κόκκου σταριού (στάδιο Ι).

Mεσοπρώιμες περιοχές: Πλήρης άνθιση (στάδιο F1) - Πτώση πετάλων (στάδιο G)

Όψιμες περιοχές: Άνθιση (στάδιο F)

Ξεκίνησε η έξοδος του εντόμουστην περιοχή του Μώλου του νομού Φθιώτιδας. Συνιστάται άμεση έναρξη ψεκασμών (εντός 1-3 ημερών) και επανάληψη αυτών κάθε 7-10 ημέρες, μέχρι να ξυλοποιηθεί το περικάρπιο.

ΣΥΣΤΑΣΗ: Καλούνται οι καλλιεργητές, ιδίως αυτήν την εποχή, να επισκέπτονται όσο το δυνατό συχνότερα τις καλλιέργειες, προκειμένου να διαπιστώνουν έγκαιρα τυχόν προσβολές από φυτοπαράσιτα έτσι, ώστε να είναι εφικτή η αποτελεσματική αντιμετώπισή τους, με το μικρότερο οικονομικό και περιβαλλοντικό κόστος.