Νέο «εχθρό της ελιάς» αποτελεί το φυτοπαθογόνο βακτήριο Xylella fastidiosa που έχει προκαλέσει τεράστιες ζημιές σε ελαιώνες στην Νότιο Ιταλία. Το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, με σχετική οδηγία στις 20/4/2015 προς τις αρμόδιες υπηρεσίες στην ελληνική περιφέρεια, ζητά να ενημερωθούν οι αγρότες κυρίως οι ελαιοπαραγωγοί για το επίμαχο πρόβλημα.

Στη λογική της «εκμηχάνισης» της δενδροκομίας και του χαμηλού κοστολογίου, βρίσκεται πλέον και η ελαιοκαλλιέργεια. Έτσι, πριν από 32 και πλέον χρόνια (το 1988), ο Ισπανικός φυτωριακός κολοσσός Agromillora Iberia, σε συνεργασία με το ερευνητικό ίδρυμα IRTA, ξεκίνησαν την προσπάθεια για την απομόνωση κλώνων διαφόρων ποικιλιών ελιάς, που είναι σε θέση να ενταχθούν σε υπέρπυκνα συστήματα φύτευσης.

Το χειμερινό ή ξηρό κλάδεμα διακρίνεται σε κλάδεμα διαμόρφωσης και κλάδεμα καρποφορίας. Το κλάδεμα διαμόρφωσης είναι απαραίτητο για να δοθεί το κατάλληλο σχήμα στα δέντρα και γίνεται τα πρώτα χρόνια από την εγκατάσταση τους.

Η συμπεριφορά ενός πολύπλοκου οργανισμού, όπως είναι ένα οπωροφόρο δέντρο, εξαρτάται από τη γενετική του σύσταση, τις καλλιεργητικές φροντίδες και το περιβάλλον. 

Η έναρξη της συγκομιδής εξαρτάται από τον τρόπο επεξεργασίας, δηλαδή αν θα χρησιμοποιηθούν ως επιτραπέζιες ελιές ή για παραγωγή λαδιού.

Το ελαιόλαδο όπως και όλα τα τρόφιμα χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής από άποψη ελέγχου της ασφάλειας τους, ώστε να είναι κατάλληλα για ανθρώπινη κατανάλωση. Ο συνηθέστερος αλλά και πλέον αποδεκτός παγκοσμίως έλεγχος ο οποίος εφαρμόζεται σήμερα από τις βιομηχανίες παραγωγής ελαιολάδου – ή πιο απλά τα ελαιοτριβεία – είναι η ανάπτυξη κατάλληλου «Συστήματος Διαχείρισης Ασφάλειας H.A.C.C.P. (Hazard Analysis & Critical Control Points)».