Από το 2000 και μετά εφαρμόστηκε η Ολοκληρωμένη Διαχείριση στην καλλιέργεια της ροδακινιάς και των λοιπών οπωροφόρων. Μέσω αυτής διαμορφώθηκαν (και λίγο ως πολύ εφαρμόζονται) λεπτομερείς οδηγίες για τη διαχείριση της καλλιέργειας συνολικά.

Όπως είναι γνωστό και βρίσκεται από όλες σχεδόν τις εδαφολογικές αναλύσεις τα Ελληνικά εδάφη έχουν χαμηλή συγκέντρωση οργανικής ουσίας. Η συνήθως εφαρμοζόμενη σήμερα τακτική του να μην αναμοχλεύεται το έδαφος και να παραμένουν τα κλαδευτικά (εφόσον είναι υγιή) εντός του αγρού βοηθά στην σταδιακή μετά από χρόνια αύξηση της οργανικής ουσίας του εδάφους ενός οπωρώνα.

Η πικρή κηλίδωση προκαλείται κυρίως από τα χαμηλά επίπεδα ασβεστίου (Ca) στους καρπούς. Το Ca παρέχει σταθερότητα στο τοίχωμα του κυττάρου και όταν υπάρχει ανεπάρκεια αυτού στους καρπούς, μπορεί να συμβεί φυσιολογική διακοπή των κυτταρικών τοιχωμάτων.

Οι ορθές γεωργικές πρακτικές προτείνουν πως τα λιπάσματα που εφαρμόζονται κοντά στο σπόρο, η διαχείριση των υπολειμμάτων των καλλιεργειών καθώς και οι καλλιέργειες εδαφοκάλυψης,  εμποδίζουν το φώσφορο του εδάφους να φτάσει σε πηγές νερού και τελικά να χαθεί.

Οι ζεόλιθοι είναι μικροπορώδη αργιλοπυριτικά ορυκτά που χρησιμοποιούνται μεταξύ άλλων ως προσροφητικά και καταλύτες.

Τα μακροθρεπτικά συστατικά είναι αυτά τα οποία είναι απαραίτητα για την ολοκλήρωση του κύκλου ζωής των φυτών. Υπάρχουν όμως, όπως όλοι γνωρίζουμε, και τα μικροθρεπτικά συστατικά τα οποία παρέχουν συγκεκριμένα οφέλη στις καλλιέργειες.

Σίγουρα υπάρχουν πολλά ακόμη ανεξερεύνητα μονοπάτια των οδών του ασβεστίου μέσα στα φυτά, αλλά αυτό που πολλοί γνωρίζουν είναι πως το συγκεκριμένο στοιχείο έχει πολλές εφαρμογές στην πρόληψη και την αντιμετώπιση πολλών φυσιολογικών ανωμαλιών των φυτών.

Φυλλόσφαιρα: όρος που χρησιμοποιείται για το σύνολο όλων των υπέργειων τμημάτων των φυτών τα οποία και αποτελούν ενδιαίτημα των μικροοργανισμών.