Είναι ιθαγενές της Άπω Ανατολής και σήμερα καλλιεργείται σε πολλές χώρες της υφηλίου. Στην Ελλάδα έχει φυτευθεί σε περιορισμένες εκτάσεις, σε όλη την επικράτεια, για λόγους εκμετάλλευσης του ξύλου της (Φωτογραφία 1).

Πρόκειται περί ταχείας αυξήσεως δένδρου που μπορεί να φτάσει τα 25 μέτρα ύψος, με πολύ μεγάλα (διαμέτρου γύρω στα 70 εκατοστά), πράσινα, με τεράστιο μίσχο φύλλα, που λειτουργούν ως συλλέκτες σκόνης και παράγουν μεγάλες ποσότητες οξυγόνου (Φωτογραφία 2). Η άνθιση γίνεται νωρίς την άνοιξη πριν από την έκπτυξη των φύλλων, σε ταξιανθίες μήκους 10 έως 30 εκατοστών. Τα άνθη κάθε ταξιανθίας έχουν σωληνωτό σχήμα, με μοβ στεφάνι μήκους 4 έως 6 εκατοστών και είναι πολύ μελιτοφόρα, με ευνοϊκή επίδραση στη μελισσοκομία.

Φωτογραφία 1. Νεαρός δενδρώνας Παυλώνιας.

Ο καρπός είναι μια ξερή κάψα σε σχήμα αυγού, σαν μια κάψουλα 3 έως 4 εκατοστών, που περιέχει πολλούς μικρούς σπόρους, οι οποίοι είναι καλυμμένοι με χνούδι που μοιάζει με πούπουλα ή φτερά και αυτό βοηθάει στη διασπορά τους από τον άνεμο και το νερό.

Φωτογραφία 2. Φύλλο Παυλώνιας.

Το δένδρο σήμερα χρησιμοποιείται κυρίως για σκοπούς εκμετάλλευσης του ξύλου και ως βιομάζα. Δεν έχει αποδώσει τα αναμενόμενα οικονομικά οφέλη που ευαγγελίζονταν αλλά παραμένει αξιόλογη πηγή τεχνικού ξύλου και βιομάζας. Θα πρέπει να ελεγχθεί και η διακοσμητική και οικολογική του αξία και να αξιοποιηθεί ανάλογα.