Γι’αυτόν ακριβώς το λόγο διαβάζουμε την ετικέτα όπου βρίσκουμε πληροφορίες σχετικά με τις αναλογίες αζώτου-φωσφόρου-καλίου και ο Θεός βοηθός…

Ωστόσο, μερικές φορές ανακαλύπτουμε ότι ενώ η ετικέτα στο λίπασμα Χ δείχνει αναλογίες NPK δέκα φορές μεγαλύτερες από εκείνες του λιπάσματος Υ, η ποσότητα καθενός που θα προστεθεί ανά λίτρο νερού είναι ακριβώς η ίδια.

Αυτό συμβαίνει επειδή οι αναλογίες NPK που συγκρίνουμε μερικές φορές χρησιμοποιούν διαφορετικά συστήματα μέτρησης.

Διαφορετικοί τρόποι έκφρασης των ποσοτήτων των θρεπτικών ουσιών

Υπάρχουν πολλοί τρόποι περιγραφής της ποσότητας θρεπτικών ουσιών σε υγρά λιπάσματα. Το επίπεδο NPK σε ένα υγρό λίπασμα μπορεί να αναφερθεί χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το νερό στο οποίο αραιώνεται.

Με άλλα λόγια, η ιδέα είναι να προσδιοριστεί η κάθε θρεπτική ουσία αναλογικά σε σχέση με όλα τα στοιχεία του λιπάσματος.

Για παράδειγμα, ένα λίπασμα ταξινομημένο ως 26-23-29 έχει περιεκτικότητα σε άζωτο που αντιστοιχεί στο 26% όλων των στοιχείων του συγκεκριμένου μείγματος. Όπως μπορείτε να δείτε, αυτή η αναπαράσταση των επιπέδων συγκέντρωσης χαρακτηρίζεται από πολύ μεγάλους αριθμούς.

Μια άλλη επιλογή είναι να εκφράσουμε τα επίπεδα NPK ανά μονάδα όγκου. Ένα υγρό λίπασμα 3-3-2, για παράδειγμα, είναι ένα με 3 γραμμάρια αζώτου ανά 100 ml υγρού. Το σύστημα αυτό αναφέρεται ως βάρος/όγκος (w/v), μέθοδος που υπολογίζει μόνο τον όγκο στον οποίο διαλύονται οι ουσίες των λιπασμάτων παρά το βάρος που προσθέτουν στο διάλυμα.

Μια τρίτη εναλλακτική λύση βασίζεται στην ποσότητα ΝΡΚ που υπάρχει σε ένα υγρό λίπασμα, ένα σύστημα γνωστό ως βάρος/βάρος (w/w). Γνωρίζουμε ότι ένα λίτρο νερού ζυγίζει 1 κιλό και αφού αναμειγνύουμε τα συστατικά των υγρών λιπασμάτων, το βάρος που προκύπτει είναι αυτό του νερού συν το βάρος των λιπασμάτων και άλλων προϊόντων, συμπεριλαμβανομένου του χουμικού οξέος, των ρυθμιστικών υλικών κλπ. Το αποτέλεσμα: ένα λίτρο υγρού λιπάσματος θα ζυγίζει πάντα περισσότερο από 1 κιλό.

Η πυκνότητα του διαλύματος

Ο αριθμός των γραμμαρίων των διαλυμένων στερεών/λίτρο νερού είναι αυτό που ονομάζουμε πυκνότητα. Η πυκνότητα=1 ισχύει για το νερό στο οποίο δεν έχει διαλυθεί τίποτα (για παράδειγμα αποσταγμένο νερό). Όσο περισσότερο στερεά διαλύουμε, τόσο μεγαλύτερη είναι η πυκνότητα. Για παράδειγμα, μια ετικέτα 2-2-1 σε ένα λίτρο υγρού λιπάσματος που ζυγίζει 1,2 κιλά δείχνει ότι σε κάθε 100 γραμμάρια υγρού υπάρχουν 2 γραμμάρια αζώτου. Αυτό, πολλαπλασιασμένο με την πυκνότητα, δίνει ως αποτέλεσμα τη συγκέντρωση που εκφράζεται ως w / v.

Αυτό εξηγεί γιατί δεν μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα σχετικά με το ποιο λίπασμα είναι πιο συγκεντρωμένο, ακόμα και όταν οι ετικέτες σε δύο προϊόντα παρουσιάζουν ίσους λόγους NPK, καθώς η συγκέντρωση καθορίζεται από την πυκνότητα. Το πρώτο συμπέρασμα που μπορούμε να φτάσουμε είναι ότι οι αριθμοί αναλογίας που εκφράζονται ως w / v είναι μεγαλύτεροι από αυτούς που εκφράζονται ως w / w.

Προκειμένου λοιπόν να εφαρμοσθεί επαρκής θρέψη στα φυτά με τη χρήση δύο λιπασμάτων που σημειώνονται με w/w λόγος ΝΡΚ (έκφραση της συγκέντρωσης τους), η ποσότητα σε χιλιοστόλιτρα που προστίθεται από κάθε μία μπορεί να προσδιοριστεί με τους ακόλουθους τρόπους:

►Εάν η πυκνότητα του προϊόντος είναι γνωστή, θα πρέπει να την πολλαπλασιάσουμε με τις δεδομένες αναλογίες w/w και έτσι θα προκύψει ο λόγος εκφραζόμενος σε w/v. Το αποτέλεσμα αυτό επίσης μας λέει τα γραμμάρια των θρεπτικών συστατικών που υπάρχουν ανά χιλιοστόλιτρο.

Ας δούμε το παρακάτω παράδειγμα:

Θέλω να χρησιμοποιήσω ένα λίπασμα 2-2-1 με πυκνότητα 1,2 g / ml για να φτάσω σε επίπεδο 100 mg / l αζώτου στο διάλυμα που θα χρησιμοποιήσω για το πότισμα των φυτών μου. Για να επιτευχθεί αυτό, πολλαπλασιάζω την αναλογία με την πυκνότητα: 2 g / 100 g x 1,2 g / ml = 0,024 g / ml = 24 mg / ml. Αυτό μας οδηγεί στη συγκέντρωση w/v, δηλαδή, τώρα γνωρίζουμε ότι το μπουκάλι λιπάσματος μας περιέχει 24 γραμμάρια αζώτου. Εάν θέλω το θρεπτικό διάλυμα των φυτών μου να περιέχει 100 mg, πρέπει να λάβω αυτή την ποσότητα αζώτου (100 mg) από το μπουκάλι συμπυκνωμένου λιπάσματος. Γνωρίζοντας ότι ένα λίτρο συμπυκνώματος περιέχει 24g άζωτο, μπορούμε να βασιστούμε σε έναν γενικό κανόνα για να καθορίσουμε πόσα χιλιοστόλιτρα θα προσθέσω σε ένα λίτρο νερό.

Συνεχίζοντας με το ίδιο παράδειγμα, εάν ένα χιλιοστόλιτρο θρεπτικού συστατικού περιέχει 24 mg (0,024 g) αζώτου, θα ληφθούν 100 mg σε 100/24 = 4,1 ml. Για να καταλήξω με το προϊόν που θέλω να χρησιμοποιήσω στα φυτά μου, ένα υγρό λίπασμα με 100 mg αζώτου, θα πρέπει να διαλύσω 4.1 ml συμπυκνωμένου λιπάσματος σε ένα λίτρο νερού. Ο λόγος NPK σε αυτό το παράδειγμα μας δείχνει ότι θα προσθέσουμε επίσης 100 mg φωσφορικού άλατος και το μισό τόσο πολύ (50 mg) καλίου.

► Εάν η πυκνότητα του υγρού προϊόντος λιπάσματος είναι άγνωστη, έχουμε αρκετές επιλογές. Για τον προσδιορισμό της πυκνότητας μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα πυκνόμετρο ή μπορούμε να ζυγίσουμε ένα λίτρο του προϊόντος. Εάν ακόμα δεν μπορούμε να καθορίσουμε την πυκνότητα, υπάρχει άλλη δυνατότητα στην ετικέτα του συμπυκνώματος, όπου γενικά οι κατασκευαστές παρέχουν ενδείξεις για τη συνιστώμενη συγκέντρωση λιπάσματος ανά λίτρο.

Όλες οι παραπάνω μέθοδοι δεν έχουν μεγάλη ακρίβεια, βοηθούν όμως αρκετά για να πάρουμε μια εικόνα της κατάστασης. Ο μόνος τρόπος για να λάβουμε πιο ακριβείς και αξιόπιστες πληροφορίες σχετικά με τη συνολική ποσότητα των θρεπτικών ουσιών που προσθέτουμε στο νερό για τα φυτά μας είναι η μέτρηση της ηλεκτρικής αγωγιμότητας ή της ΕC.

Είναι σημαντικό να επισημάνουμε ότι οι οργανικές κοπριές ή τα πρόσθετα εδάφους περιέχουν οργανικά θρεπτικά συστατικά ή ιχνοστοιχεία ζωτικής σημασίας για τους υπολογισμούς μας, αλλά τα οποία αποφεύγουν την ανίχνευση από το μετρητή EC. Γενικά, αυτό σημαίνει ότι εάν χρησιμοποιείτε επίσης πρόσθετα εδάφους στη φροντίδα των φυτών σας, η συγκέντρωση EC πρέπει να είναι ελαφρώς χαμηλότερη από αυτή των προσθέτων ορυκτών εδαφών ή των λιπασμάτων.

Η συγκέντρωση εξαρτάται από την πυκνότητα

Λαμβάνοντας υπόψη όλες τις παραπάνω πληροφορίες, μπορούμε να καταλήξουμε στα ακόλουθα συμπεράσματα:

Ο λόγος w/w αντιπροσωπεύει χαμηλότερες ποσότητες από αυτές της αναλογίας w/v. Για το λόγο αυτό, αν πρόκειται να συγκρίνουμε δύο λιπάσματα, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να λάβουμε υπόψη το σύστημα μέτρησης που χρησιμοποιείται για την αντιπροσώπευση των θρεπτικών ουσιών. Αλλά ακόμα και έτσι, ο λόγος w/w δεν παρέχει ακριβείς πληροφορίες για τη συγκέντρωση, καθώς αυτό εξαρτάται από την πυκνότητα.

Προκειμένου να προσδιοριστεί ποιό λίπασμα έχει μεγαλύτερη συγκέντρωση, ακολουθώντας τις οδηγίες του κατασκευαστή σχετικά με την απαιτούμενη δόση, μας βοηθάει, εάν η πυκνότητα και το w/v είναι άγνωστα.

Η καλύτερη ένδειξη δίνεται από τη διάλυση ίσων ποσοτήτων και των δύο συμπυκνωμάτων σε λίτρο νερού και τη μέτρηση των μιγμάτων για να βρεθεί το υψηλότερο επίπεδο ηλεκτρικής αγωγιμότητας.