Τα πιο κατάλληλα εδάφη για το μαλακό και το σκληρό σιτάρι είναι τα μέσης σύστασης έως βαριά, βαθιά, στραγγερά με pH μεγαλύτερο από 5,5 έως και 7,5 ενώ για το κριθάρι είναι τα πηλώδη και αργιλοπηλώδη. Σε ξηρές περιοχές ωστόσο, προτιμώνται τα ελαφρά εδάφη. Όταν το έδαφος περιέχει μεγάλο ποσοστό οργανικής ουσίας, δημιουργείται προδιάθεση για πλάγιασμα, ενώ οι αποδόσεις μειώνονται όταν η αλατότητα είναι πάνω από 7,5.
Συνιστάται η εφαρμογή βασικής και επιφανειακής λίπανσης για το μαλακό και το σκληρό σιτάρι για την καλή ανάπτυξη της καλλιέργειας . Τα σιτηρά έχουν μεγάλη ανάγκη για λίπανση κατά την περίοδο που σχηματίζεται το μεγαλύτερο ποσοστό της βιομάζας τους με την περίοδο αυτή να αντιστοιχεί στις 40 ημέρες περίπου πριν το ξεστάχυασμα.
Άζωτο (N)
Η βασική λίπανση εφαρμόζεται το φθινόπωρο κατά τη σπορά ή λίγο πριν. Τα λιπάσματα ενσωματώνονται είτε σε παράλληλες γραμμές προς τις γραμμές σποράς σε λίγο μεγαλύτερο βάθος από τον σπόρο, είτε σε όλη την έκταση.
Η βασική λίπανση Ν αποτελεί κρίσιμο παράγοντα ανάπτυξης των εμβρυακών ριζών και δημιουργίας επαρκούς αριθμού κόμβων στο σταυρό ώστε να σχηματιστούν πολυπληθή "αδέλφια" με δυνατό ριζικό σύστημα ενώ συντελεί στην ανάπτυξη ικανοποιητικής φυλλικής επιφάνειας και συνεισφέρει στην αύξηση αριθμού και βάρους σπόρων.
Η επιφανειακή λίπανση στο μαλακό και στο σκληρό σιτάρι συνιστάται να λαμβάνει χώρα πρώιμα στην έναρξη του καλαμώματος ειδικά στις περιπτώσεις όπου λόγω ξηρικών συνθηκών ή χαμηλών θερμοκρασιών δεν έχει γίνει ικανοποιητικό φύτρωμα ή/και "αδέλφωμα" και στο κριθάρι όταν προορίζεται για βυνοποίηση ενώ όταν το κριθάρι προορίζεται για ζωοτροφή, η επιφανειακή λίπανση εφαρμόζεται μέχρι το τέλος του αδελφώματος.
Δεύτερη επιφανειακή λίπανση συνιστάται στο σκληρό σιτάρι και στο κριθάρι που προορίζεται για ζωοτροφή για βελτίωση των ποιοτικών χαρακτηριστικών ιδιαίτερα εάν υπάρχει δυνατότητα άρδευσης στο στάδιο του ξεσταχυάσματος (η δεύτερη επιφανειακή λίπανση πρέπει να αποφεύγεται σε υγρά εδάφη λόγω πλαγιάσματος αλλά και στην καλλιέργεια κριθαριού λόγω αύξησης της περιεκτικότητα των κόκκων σε πρωτεΐνη γεγονός για το κριθάρι που προορίζεται για ζυθοποιία).
Υπερβολική προσθήκη Ν με ταυτόχρονη έλλειψη P και K ευνοεί προσβολές ασθενειών και εντόμων ενώ σε ορθές δοσολογίες έχει ευεργετικό ρόλο έναντι του παρασιτικού πλαγιάσματος και του βακτηριακού μαυρίσματος.
Για το μαλακό σιτάρι συνίσταται να χορηγούνται 12-18 kg N/στρέμμα, για το σκληρό 12,5-16 kg Ν/στρέμμα και για το κριθάρι 8-12 kg N/στρέμμα με το 1/3 ή το 50% των παραπάνω ποσοτήτων να χορηγείται σε αμμωνιακή μορφή μέσω της βασικής λίπανσης με τον σπορέα ενώ η υπόλοιπη ποσότητα χορηγείται μέσω της επιφανειακής λίπανσης σε νιτρική μορφή, εκτός αν το έδαφος είναι όξινο οπότε το άζωτο χορηγείται με τη μορφή ασβεστούχου νιτρικής αμμωνίας.
Φώσφορος (P)
Ο P συνιστάται να χορηγείται σε υδατοδιαλυτή μορφή στο σύνολο του στη βασική λίπανση καθώς αποτελεί βασικό παράγοντα ανάπτυξης του εμβρυακού και κύριου ριζικού συστήματος αλλά και πρόσληψης Ν ενώ σε περιοχές χαμηλής βροχόπτωσης αποτελεί κρίσιμο παράγοντα παραγωγής υψηλού ποσοστού ξηράς ουσίας. Σε ορθές δοσολογίες έχει ευεργετικό ρόλο έναντι των σκωριάσεων, του ωιδίου, της σήψη των λευκών στάχεων και του βακτηριακού μαυρίσματος.
Για το μαλακό σιτάρι συνίσταται να χορηγούνται 5-8 kg P/στρέμμα, για το σκληρό 3,5-5,5 kg P/στρέμμα και για το κριθάρι 4-6 kg N/στρ στη βασική λίπανση.
Κάλιο (Κ)
Το Κ δεν αποτελεί μέρος της βασικής λίπανσης των σιτηρών λόγω της υψηλής ικανότητας τους να προσλαμβάνουν Κ ενώ σε περίπτωση που χρειαστεί, χορηγούνται 0-8 kg K/στρέμμα για το μαλακό και το σκληρό σιτάρι στη βασική λίπανση ή αν η απαιτούμενη δόση είναι μικρή, μπορεί να χορηγηθεί με την πρώιμη επιφανειακή αζωτολίπανση.
Δευτερεύοντα στοιχεία (Cu, Zn)
Προσθήκη Cu συνιστάται σε εδάφη με χαμηλό pH ή αμμώδη ή εδάφη με υψηλό ποσοστό οργανικής ουσίας ενώ σε εδάφη με αλκαλικό pH συνιστάται η προσθήκη Zn για βελτίωση της φωτοσυνθετικής ικανότητας και των ποιοτικών χαρακτηριστικών των σπόρων μέσω της βασικής λίπανσης.
