Το βαμβάκι είναι ένα αγροτικό προϊόν που χρησιμοποιείται ως πρώτη ύλη στη βιομηχανία, στην αλυσίδα παραγωγής κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων και αποτελεί τη σημαντικότερη φυσική ίνα υφάσματος παγκοσμίως.

Πέρα από τις προσβολές εχθρών και ασθενειών, οι περιβαλλοντικές συνθήκες όπως η θερμοκρασία, η υγρασία και τα θρεπτικά στοιχεία μπορούν να επηρεάσουν τη βαμβακοκαλλιέργεια.

Αισιόδοξα σενάρια προβλέπουν ότι η μέση θερμοκρασία του πλανήτη θα αυξηθεί κατά 1,5 °C έως το 2050, αντίθετα προβλέπεται αύξηση κατά 2,7 °C έως το τέλος του αιώνα.

Η διαχείριση των θρεπτικών στοιχείων στο έδαφος στοχεύει στην αποδοτική παραγωγή υψηλής ποιότητας φυτών, αποδοτική χρήση και διατήρηση των θρεπτικών στοιχείων, στη διατήρηση και βελτίωση των εδαφικών πόρων και στη προστασία του περιβάλλοντος.

Τα ζιζάνια συνήθως μειώνουν την παραγωγή καθώς ανταγωνίζονται τις καλλιέργειες για θρεπτικά συστατικά, νερό και διαθέσιμο χώρο. Οι απώλειες εξαιτίας των ζιζανίων είναι πολλές και διάφορες και το κόστος ελέγχου τους αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες δαπάνες στην παραγωγή των καλλιεργειών.

Η βασική λίπανση της ελιάς αποτελεί μία από τις σημαντικότερες γεωργικές πρακτικές καθώς, μετά τη συγκομιδή των ελαιοκάρπων και το κλάδεμα, τα δένδρα αποδυναμώνονται.

Το ποσοστό της καρπόπτωσης στα βαμβακόφυτα εκτός από τις προσβολές των εντόμων και ασθενειών, εξαρτάται και από τις περιβαλλοντικές συνθήκες όπως τη θερμοκρασία, την υγρασία και τα θρεπτικά στοιχεία.

Η επίδραση της κλιματικής αλλαγής συνεπάγοντας την αύξηση των αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα βρίσκουν τα φυτά αντιμέτωπα με μια αυξανόμενη ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα, το οποίο CO2 απαιτούν τα φυτά σε συνδυασμό με το νερό και το ηλιακό φως για την επίτευξη της φωτοσύνθεσης.