Η διεθνής γνώση ορίζει ότι την άνοιξη το έδαφος πρέπει να διατηρείται υγρό χωρίς να αφήνεται να στεγνώσει, εφόσον υπάρχει κανονική ηρτημένη παραγωγή.

Για τους γνώστες, με το πέρας της άνθισης ξεκινά μια περίοδος 4-6 εβδομάδων κατά την οποία αναπτύσσεται είτε γρήγορα ο καρπός (μακροσκοπικά είναι εμφανές, π.χ. ροδάκινο) είτε (ισχύει για όλους τους καρπούς) μεγαλώνει με κυτταροδιαιρέσεις, δηλ. αυτές τις εβδομάδες το καρπίδιο δημιουργείται με πολλαπλασιασμό των κυττάρων του. Τους υπόλοιπους μήνες έως τη συγκομιδή αυτά τα κύτταρα θα διογκωθούν για να δώσουν έναν μεγάλο ή μικρότερο καρπό, προφανώς ανάλογα τον αριθμό των κυττάρων.

Αν ένα καρπίδιο τον Απρίλιο ή και Μάιο δεν αναπτυχθεί ικανά (δεν δημιουργήσει πολλά κύτταρα) γιατί ο παραγωγός δεν κάνει κάτι σωστά, τότε ποτέ το καρπίδιο δεν πρόκειται να δώσει έναν μεγάλο και καλής ποιότητας καρπό. Μπορεί να το ‘φουλάρει’ με νερό και λιπάσματα, αλλά θα δώσει έναν μεγάλο μεν αλλά κακής συντηρησιμότητας και γευστικής ποιότητας καρπό.

Μπορεί και ο καιρός να μη βοηθήσει, εφόσον δεν υπάρξουν βροχοπτώσεις ή γενικά ο καιρός μετά την άνθιση είναι ψυχρός και συχνά συννεφιασμένος. Τότε τα φύλλα δεν λειτουργούν σωστά και δεν παράγουν αρκετούς υδατάνθρακες για να υποστηρίξουν την ανάπτυξη των καρπιδίων. Έτσι, παρουσιάζονται μερικές φορές ακόμα και πτώσεις καρπιδίων λόγω κακού καιρού μετά την άνθιση.

Σοκαρίστηκα όταν μου είπαν ότι δεν αρδεύουν μέχρι τα μέσα Μαΐου, μια χρονιά όπως η παρούσα …, γιατί έτσι συνηθίζεται ή είναι καλύτερα!

Χρόνια τώρα γνωρίζω ότι οι υπεύθυνοι των αρδευτικών δικτύων (όπου υπάρχουν) δεν ξεκινούν την αρδευτική περίοδο πριν τον Μάιο. Έχουμε καταλάβει ότι η κλιματική αλλαγή είναι εδώ και μας επηρεάζει ποικιλότροπα;

Σε όλους τους αχλαδεώνες που επισκέφτηκα η παραγωγή ήταν μικρή και αρκετά καρπίδια είχαν πέσει τις προηγούμενες ημέρες και εβδομάδες. Καταλαβαίνουμε ότι δεν πρόκειται για ανταγωνισμό, αφού είναι τόσα λίγα, αλλά, κατά πάσα πιθανότητα, για καταπόνηση;

Όπως ανέφερα, άποψη των επιστημόνων είναι ότι το έδαφος πρέπει να είναι υγρό όλη την άνοιξη, εφόσον όλα τα υπόλοιπα είναι ορθά (καλή παραγωγή, ορθή αζωτούχος λίπανση, καλό κλάδεμα).

Η παραγωγή είναι συν-υπευθυνότητα θεού και παραγωγού, τα άλλα δύο είναι υπευθυνότητα του παραγωγού.

Ας δούμε τι έγινε εφέτος

Όπως κάθε χρόνο (δυστυχώς), έχουν εφαρμοστεί βασικά πλήρη λιπάσματα σε πολλούς οπωρώνες από πριν την άνθιση σε ποσότητες ανόητες για την αχλαδιά και περίπου καλές για τις ροδακινιές. Αλλά λόγω παγετού πολλά χωράφια δεν έχουν καρποφορία αυτή τη στιγμή.

Αν διατηρούνταν το έδαφος υγρό εφέτος, οι ρίζες των δέντρων θα χρησιμοποιούσαν το άζωτο των λιπασμάτων για μια έντονη βλάστηση.

Δεν είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνετε πόσα δεινά φέρνει η έντονη βλάστηση, αλλά είναι πολλά, ας αναφέρω μόνο τις εντονότερες προσβολές από ψύλλα και βακτήρια στην αχλαδιά. Επομένως, αφήνοντας στεγνά τα χωράφια που δεν έχουν καρποφορία ήταν απαραίτητο εφέτος για να μην πάρουν το άζωτο οι ρίζες, και έτσι να περιοριστεί η βλαστική ανάπτυξη. Απλά οι παραγωγοί έκαναν μια δαπάνη (για το λίπασμα) πριν την οριστικοποίηση της καρπόδεσης (πριν να γνωρίζουν τι παραγωγή θα έχουν) και τώρα πρέπει να διορθωθεί αυτό το λάθος.

Αν όμως οι οπωρώνες έχουν καλή παραγωγή, είναι αβλεψία να μην έχουν ποτιστεί τα χωράφια από τον Απρίλιο. Κάθε μέρα ξηρασίας χάνεται παραγωγή και χρήματα από την τσέπη του παραγωγού. Με μερικά τέτοια λάθη, δεν είναι περίεργο που σπάνια φτάνουμε την παραγωγή στους 3-4 τόνους στο στρέμμα με πολύ υψηλό κόστος, ενώ στο εξωτερικό παράγουν περισσότερα φρούτα με λιγότερο κόστος.

Θα έχουμε όμως σύντομα τους γεωργικούς συμβούλους να βελτιώσουν τα πάντα. Καυστικό σχόλιο είναι, αλλά, γιατί όχι, πρέπει πάντα να έχουμε μια ελπίδα.