Το βαμβάκι είναι θερμόφιλο φυτό της εύκρατης ζώνης. Καλλιεργείται σε πεδινές και λιγότερο σε ημιορεινές περιοχές με χαμηλό υψόμετρο. 

Στο παρελθόν προσπαθούσαμε να ερμηνεύσουμε τον τρόπο ανάπτυξης της καλλιέργειας του βαμβακιού με οπτικές παρατηρήσεις. Για παράδειγμα, λέγαμε ότι τα φυτά μας είναι ζωηρά και έχουν την τάση να "φύγουν" ή τα φυτά υποφέρουν από έλλειψη νερού ή αζώτου και παρουσιάζουν μαρασμό κ.λ.π.

Το καλαμπόκι ή αραβόσιτος ή αραποσίτι (σίταρος ή σιταροπούλα στην Κύπρο) έχει την επιστημονική ονομασία Zea mays. Η ελληνική επιστημονική ονομασία του φυτού είναι Αραβόσιτος ο κοινός ή Ζέα η μαϋς

Ήθελα να παρουσιάσω λίγα πράγματα που πρέπει να γνωρίζει ο καλλιεργητής που δεν έχει μεγάλη εμπειρία με δέντρα και φυτεύει αυτή την εποχή αμυγδαλιές ή καρυδιές. Θα είναι αδύνατο να καλύψω όλες τις περιπτώσεις, αλλά θα προσπαθήσω.

- Χατζηδημόπουλος Μιχαήλ, Δρ. Φυτοπροστασίας
- Καζαντζής Κωνσταντίνος, Γεωπόνος Τ.Ε.
- Δρογούδη Παυλίνα, Αναπληρώτρια Ερευνήτρια
- Σωτηρόπουλος Θωμάς, Αναπληρωτής Ερευνητής
Τμήμα Φυλλοβόλων Οπωροφόρων Δένδρων Νάουσας, Ι.Γ.Β.&Φ.Π.

Για την απόδοση ικανοποιητικής παραγωγής οι καλλιέργειες θα πρέπει να εφοδιάζονται με επαρκείς ποσότητες θρεπτικών στοιχείων και νερού, να υπάρχει επαρκής φωτισμός στα φύλλα τους, η θερμοκρασία να παραμένει μέσα σε συγκεκριμένα φυσιολογικά όρια και να προστατεύονται από διάφορους εχθρούς και ασθένειες σε όλη τη διάρκεια του βλαστικού κύκλου τους.

Σήμερα, ίσως περισσότερο από ποτέ έως τώρα, η ελληνική Γεωργία έχει ανάγκη από νέες, εναλλακτικές και προπαντός οικονομικές καλλιέργειες να στηρίζουν και να εξασφαλίζουν ένα σταθερά αγροτικό εισόδημα.

Η πρώτη εργασία που κάνουμε μετά τη προηγούμενη καλλιέργεια είναι η διαχείριση των φυτικών υπολειμμάτων της. Όπως είναι γνωστό κάθε καλλιέργεια δίνει ένα κύριο προϊόν για το οποίο καλλιεργείται και ένα υποπροϊόν ή φυτικό υπόλειμμα που συνήθως μετά τη συγκομιδή παραμένει στο χωράφι.

Τα βιολογικά προϊόντα είναι σε όλους μας γνωστά ως προϊόντα υψηλής ποιότητας, ασφαλή για κατανάλωση με τη μικρότερη δυνατή επίπτωση της παραγωγής τους στο περιβάλλον. Τις τελευταίες δεκαετίες εμφανίστηκαν στην αγορά και κατόρθωσαν να κερδίσουν μία θέση σε ειδικά ράφια ή καλύτερα να δημιουργήσουν μία παράλληλη εφοδιαστική αλυσίδα, συμπληρωματική προς τα υπόλοιπα τρόφιμα.

Είναι γνωστό ότι η υπερβολική υγρασία στο έδαφος είναι υπεύθυνη για την ασφυξία του ριζικού συστήματος και τελικά την ξήρανση του δένδρου.