Ένα νέο είδος πλαστικού έρχεται ως δημιουργία από μια ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο της Χαέν στην Ισπανία και το Ίδρυμα Andaltec. Πρόκειται για ένα πλαστικό παρόμοιο με τα σύνηθη πλαστικά που προέρχονται από υπολείμματα κλαδέματος της ελιάς και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για συσκευασία τροφίμων. Αποτελεί μια οικονομικά καλύτερη αλλά και πιο φιλική προς το περιβάλλον λύση καθώς τα στάδια της παραγωγής είναι ευκολότερα και μειώνεται ο χρόνος παραγωγής.
Το πλαστικό αυτό φέρει την ιδιότητα να παραμένει σταθερό σε υψηλές θερμοκρασίες χωρίς να χάνει τις ιδιότητες του και καθίσταται ιδανικό για την παραγωγή βιοφίλμ που χρησιμοποιείται στην συσκευασία τροφίμων ή/και άλλων προϊόντων.
Οι ειδικοί αποδεικνύουν τη παραγωγή πλαστικού από τα υπολείμματα του κλαδέματος της ελιάς που θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε πολλαπλές χρήσεις.
Η καλλιέργεια της ελιάς στη Χαέν της Ισπανίας, αποτελεί το 85% της καλλιεργούμενης γης και αποτελεί πηγή εισοδήματος της επαρχίας. Τα υπολείμματα που προέρχονται από το κλάδεμα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως κομπόστ για τη βελτίωση της ποιότητας του εδάφους. Επιπροσθέτως, η χρήση τους είναι κατάλληλη και για την παραγωγή βιομάζας αλλά και ως κάλυψη του εδάφους που βοηθά στη διατήρηση της υγρασίας και τον περιορισμό των ζιζανίων.
Οι ελαιώνες κλαδεύονται κάθε χρόνο συνεπώς υπάρχουν διαθέσιμα υπολείμματα και μεγάλος όγκος αυτών, που προκύπτουν από μια καλλιεργητική τεχνική η οποία διεξάγεται κάθε χρόνο και η οποία παράγει τόνους οι οποίοι υπερκαλύπτουν τη ζήτηση για παραγωγή.
Σύμφωνα με την ερευνήτρια του Πανεπιστημίου της Χαέν María Dolores La Rubia, ο ελαιώνας της Μεσογείου θα μπορούσε να αποτελέσει την κύρια πηγή πρώτων υλών για την παρασκευή βιοπλαστικών στη Μεσόγειο και να αποτελέσει επιπλέον έσοδο στον ελαιοκομικό τομέα.
Ένα υλικό σημαντικό που προσδίδει σταθερότητα στα κυτταρικά τοιχώματα των φυτών και της οποίας η χρήση είναι γνωστή για την παρασκευή χαρτιού και άλλων προϊόντων είναι η κυτταρίνη. Οι ειδικοί, προχώρησαν στον θρυμματισμό των υπολειμμάτων και στον καθαρισμό τους με την χρήση ενός όξινο διαλύματος. Μέσα από την διαδικασία αυτή εξήχθησαν κυτταρινούχα συστατικά που έδωσαν έναν κιτρινωπό πολτό.
Έπειτα για την εξάλειψη όλων των κυτταρικών ενώσεων, το προϊόν αυτό υποβλήθηκε σε μια διαδικασία γνωστή ως αλκαλική υδρόλυση, όπου διασπώνται οι μοριακοί δεσμοί. Ο πολτός κυτταρίνης αντιδρά σε όξινο μεσο και δημιουργεί μια αντίδραση που ονομάζεται ακετυλίωση. Με αυτόν τον τρόπο, οι ειδικοί έλαβαν οξική κυτταρίνη, μια λευκή βάση με συγκέντρωση 95% κυτταρίνης, ύστερα από επεξεργασία με υπεροξείδιο του υδρογόνου.
Για την επεξεργασία του προϊόντος αυτού, μπορούν να χρησιμοποιηθούν δυο διαδικασίες όπως η έγχυση και η εξώθηση με τις οποίες γίνεται η παραγωγή διαφόρων πλαστικών. Με την διαδικασία της έγχυσης το οξικό άλας εισάγεται σε καλούπι υπό υψηλή πίεση ώστε να αποκτήσει το κατάλληλο σχήμα. Μετά την ψύξη, το μορφοποιημένο μέρος αφαιρείται. Από την άλλη, κατά την διαδικασία της εξώθησης το προϊόν περνά μέσα από μια ειδική μήτρα προκειμένου να δημιουργηθεί ένα συνεχές προϊόν με σχήμα, όπως φύλλα ή σωλήνες. Τα πλαστικά αυτά μπορεί να είναι νήματα που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή υφαντικών ινών ή μπορεί να μορφοποιούνται σε φιλμ που χρησιμοποιούνται για επενδύσεις ή και να χρησιμοποιούνται σε άλλες βιομηχανικές εφαρμογές.
Οι ειδικοί συνεχίζουν την έρευνα τους χρησιμοποιώντας διάφορα πρόσθετα που προστίθενται στα πλαστικά και προσδίδουν ιδιότητες όπως ευελιξία, αντοχή, χρώμα.
Οι εργασίες χρηματοδοτήθηκαν μέσω του προγράμματος «BIONANOCEL» του Τμήματος Πανεπιστημίου, Έρευνας και Καινοτομίας της κυβέρνησης της Ανδαλουσίας μέσω των κεφαλαίων Feder.
Πηγή: Olivenews.gr & mercacei.com
